Λυδία Κονιόρδου: «Ο Έλληνας είναι σοκαρισμένος και ξέχασε ποιος είναι»

«Βεβαίως είναι και "θολωμένος" και σοκαρισμένος. Βρίσκεται σε μια κατάσταση που δεν ξέρει που πάει και που θέλει να πάει. Διότι έχουν γκρεμιστεί όλα αυτά στα οποία οδηγήθηκε να πιστέψει. Ξέχασε ποιος είναι. Ποια είναι η φυσιογνωμία του. Ποια είναι τα σημαντικά πράγματα, οι αρετές και από πού έχει προέρθει. Έχασε κομμάτι από τη μνήμη του, ο Έλληνας. Ήταν σαν, ένα μεγάλο διαστημα, μέσα στην κατανάλωση, τον κομφορμισμό και την ιδιοτέλεια που ζούσαμε, να ξεχάσαμε ποιοι είμαστε. Σα να γυρίσαμε τη πλάτη στο παρελθόν μας. Αυτό το πληρώνουμε. Πολλές φορές, άνθρωποι που μιλούσαν για το παρελθόν, λεγόντουσαν εθνικιστές, «Ελληνάρες», κάτι που πιστεύω πως, ήταν λάθος. Δεν πιστεύω, πως όταν μιλάς για το παρελθόν σου, απομονώνεσαι από τη διεθνή κοινότητα. Δε σημαίνει, όταν λες ότι εγώ είμαι Έλληνας, ότι ξεχνάς ότι ανήκεις σε ένα διεθνές χωριό. Το αντίθετο! Όσο πιο τοπικός είσαι, τόσο πιο διεθνής είσαι! Είναι ένας κανόνας αυτό. Ένας νόμος. Φανταστείτε όλα τα λουλούδια στο πλανήτη να ήταν ίδια;! Το κάθε λουλούδι έχει τη σημασία του, την αξία του, τη θέση του, μέσα στην αλυσίδα της ισορροπίας του πλανήτη. Και όσο ξέρει ποια είναι η αξία του, ποια η θέση του, ο προορισμός του, είναι πιο κοντά σε αυτή τη γνώση, και τότε τόσο πιο ευτυχής θα είναι και θα εκπληρώνει αυτό το προορισμό. Λοιπόν, εμείς απομακρυνθήκαμε από αυτή τη γνώση. Απομακρυνθήκαμε από αυτή τη μνήμη. Και κάποια στιγμή, βρεθήκαμε με ένα μετέωρο βήμα. Και βεβαίως, γκρεμοτσακιστήκαμε, με το τρόπο που βιώνουμε όλοι», είπε στο «Mysalonika». Όσο για το αν πιστεύει ότι θα πέσουμε και πιο κάτω απάντησε: «Αν δεν μάθουμε, μέσα από αυτή την εμπειρία, βεβαίως έχει κι άλλο. Αν το μάθουμε εγκαίρως, αν ξυπνήσουμε εγκαίρως και καταλάβουμε τι μας οδήγησε εδώ....Βεβαιως, υπάρχει μια διεθνής συγκυρία! Βεβαίως υπάρχουν κάποιες δυνάμεις και κάποιες αγορές , που απομονώνουν τον πιο αδύναμο. Δεν υποτιμώ καθόλου αυτό που συμβαίνει. Όμως, αυτό είναι το αποτέλεσμα. Εμείς δώσαμε το δικαίωμα, να συμβεί όλο αυτό. Πάψαμε να επενδύουμε σε αυτό που είναι πραγματικά δημιουργικό. Λεηλατήσαμε αυτό που είναι δημόσιο αγαθό. 'Η το αφήσαμε να ρημάξει. Εμείς, δημιουργήσαμε το έδαφος για να συμβεί αυτό. Όχι μόνο στην Ελλάδα. Διεθνώς, ακλουθούμε μια νοοτροπία. Δεν είμαστε μόνοι μας σε αυτό το πλανήτη. Όμως, πρέπει να δούμε το λάθος. Έχουμε μια ασθένεια. Αν δεν καταλάβουμε γιατί ασθενήσαμε, και νομίζουμε ότι είναι η κακή μας τύχη και δεν καταλάβουμε το λάθος που κάναμε και οδηγηθήκαμε στην ασθένεια, τότε η ασθένεια θα συνεχιστεί. Αν το καταλάβουμε και αλλάξουμε τη ζωή μας, και μάλιστα σε μια εποχή που όλα αλλάζουν, βεβαίως και υπάρχει κι άλλος δρόμος προς τα κάτω. Μέχρι να μάθουμε το μάθημα μας! Να μάθουμε τι είναι αυτό που πρέπει να αλλάξουμε. Δεν γίνεται να γυρίσουμε πίσω. Δεν γίνεται να γυρίσουμε στη σπατάλη, στη λεηλασία, στην ιδιοτέλεια και στην έλλειψη αλληλεγγύης που είχαμε πριν. Πρέπει να το μάθουμε αυτό, να ανοίξουμε τη καρδιά μας και να κοιτάξουμε φωτεινά προς τα εμπρός».