Έλενα Ακρίτα: «Αισθάνομαι ότι πάντα λογοδοτώ και πάντα θα λογοδοτώ στον μπαμπά μου»

«Και εύχομαι να είναι πίσω μου η μεγαλύτερη απώλεια της ζωής μου. Κοίτα, ο θάνατος του πατέρα μου συνέβη σε πολύ μικρή ηλικία, δεν μπορούσα να το διαχειριστώ τότε, το μπλοκάρισα -όπως κάνουν σχεδόν όλα τα παιδάκια που τους συμβαίνει κάτι ανάλογο-, ώστε να μπορέσω να συνεχίσω να ζω. Και όλο αυτό μου βγήκε από μία ηλικία κι έπειτα, μετά τα 20-25 μου χρόνια. Ξέρεις, πάντα έχω ένα ανοιχτό διάλογο με τον πατέρα μου, όσο κι αν σου φαίνεται περίεργο- χωρίς όμως αυτό να έχει κάποιο στοιχείο μεταφυσικού. Απλά, αισθάνομαι ότι πάντα λογοδοτώ και πάντα θα λογοδοτώ στον μπαμπά μου». Και συνέχισε μιλώντας στο περιοδικό «Life»: «Ο πατέρας μου πέθανε το 1965, δύο χρόνια πριν από την ελληνική Χούντα και εννέα πριν από την τουρκική εισβολή στην Κύπρο. Κάποιες φορές η μητέρα μου, για να παρηγορηθεί και να με παρηγορήσει, μου έλεγε: "Καλύτερα που ο πατέρας σου δεν τα έζησε όλα αυτά, καλύτερα που δεν τα είδε...". Ο πατέρας μου ήταν ένας πολιτικός μεγάλου διαμετρήματος, θα είχε τεράστιο μέλλον αν ζούσε, απ' την άλλη όμως ευτυχώς που δεν είδε την Κύπρο υπό τουρκική κατοχή. Από μία άποψη, λοιπόν, ευτυχώς που δεν έζησε όσα ακολούθησαν το θάνατό του».