Μαρκουλάκης: «Σε κάθε περίπτωση, προτιμώ το κοινό μου να είναι ξύπνιο παρά να κοιμάται»

Δεν πρόλαβε να περάσει μία εβδομάδα παραστάσεων και το έργο του Μάρτιν Μακ Ντόνα βρέθηκε στο επίκεντρο: γεμάτη πλατεία, λίστα αναμονής, προσθήκη επιπλέον παράστασης, συζητήσεις γύρω από το έργο, σχόλια για τις ερμηνείες των ηθοποιών. Με μια λέξη: επιτυχία. Έχει υπάρξει παράσταση όμως, όπου να έχει αποχωρήσει θεατής; «Έχω δει τουλάχιστον έξι άτομα», λέει ο Γιώργος Πυρπασόπουλος, ενώ ο Νίκος Κουρής συμπληρώνει στο Βήμα: «Είναι τόσο μικρός αυτός ο αριθμός που δεν λέει τίποτα». «Έλεγαν λοιπόν ότι το κοινό ήταν σαν να είναι μέσα σε μια βάρκα που την πήγαινε το κύμα. Εκεί που γελούσαν συνέβαινε κάτι και τους κοβόταν το αίμα. Μετά πάλι γελούσαν και ύστερα έβαζαν τα κλάματα. Το μόνο που τους είχε κάνει εντύπωση ήταν ότι μια φορά ένας θεατής κοιμόταν στην πρώτη σειρά. Γιατί, όπως και να το κάνουμε, είναι ένα έργο που έχει πλοκή - τουλάχιστον έχει πλοκή», λέει ο Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης και καταλήγει ο Νίκος Κουρής: «Είμαστε τόσο συμβατικοί για να ερμηνεύσουμε γιατί κάποιος κοιμάται. Γιατί δεν είμαστε αληθινοί. Είμαστε κομπλεξικοί και θέλουμε να μας προσέχουν. Ποτέ δεν ξέρεις γιατί ο άλλος κοιμάται. Εγώ έχω κοιμηθεί στην Όπερα του Παρισιού λόγω ευτυχίας για το πού βρίσκομαι. Ένιωσα μια παιδική ευτυχία, σαν να είμαι στο λίκνο της μάνας μου».