Καρυοφυλλιά Καραμπέτη: Πότε αισθάνθηκε ότι ο δρόμος της ζωής της ήταν το θέατρο;
Η Καρυοφυλλιά Καραμπέτη γυρνάει τον χρόνο πίσω και θυμάται τη στιγμή εκείνη που η ίδια αποφάσισε ότι το θέατρο ήταν μονόδρομος για εκείνη.
Όπως η ίδια λέει: «Ήμουν πολύ μικρή, παιδί ακόμα. Στο χωριό Δόξα όπου μεγάλωσα. Στην επαρχία Διδυμοτείχου... Στις εθνικές επετείους και στις σχολικές εορτές, μια αγαπημένη μου δασκάλα που είχε δει κάτι σε μένα, μου ανέθετε τους πρωταγωνιστικούς ρόλους στα σκετσάκια ή με έβαζε να αποστηθίζω και να απαγγέλλω μεγάλα ποιήματα... Ασκούσε επάνω μου απίστευτη μαγεία το κοινό των απλών ανθρώπων του χωριού που έρχονταν να μας δουν και έδειχναν τη συγκίνησή τους. Αυτή η ζεστασιά της επικοινωνίας με γοήτευε... Συν το ότι μικρή έβλεπα κινηματογράφο στο καφενείο του πατέρα μου ο οποίος έφερνε, στα χρόνια του '60 που μεγάλωνα εγώ, όλες τις ασπρόμαυρες ελληνικές ταινίες». Η ίδια συνεχίζει μιλώντας στη real: «Και από δίπλα το ραδιόφωνο όπου με κολλημένο το αυτί άκουγα το θέατρο της Κυριακής ή της Τετάρτης και έτσι ήρθα σε επαφή με τα μεγάλα κείμενα του Ίψεν, του Τέννεσι Ουίλιαμς, καθώς και με τις μαγικές φωνές της Παξινού, της Χατζηαργύρη και της Βέρας Ζαβιτσιάνου. Το θέατρο ήταν το... ταξίδι μου. Και τελειώνοντας το εξατάξιο γυμνάσιο, μαζί με τις εισαγωγικές μου εξετάσεις στο Πολυτεχνείο, έδωσα και στη δραματική του Κρατικού Βορείου Ελλάδος όπου και έγινα δεκτή. Και παράλληλα με τη φοίτησή μου στη σχολή των πολιτικών μηχανικών, τέλειωσα και την τριετή μαθητεία μου στην υποκριτική τέχνη».