Ναταλία Γερμανού: «Ο πατέρας μου, μου έλεγε:“Στα αφεντικά σου πούλα όσο τσαμπουκά θες αλλά σε όσους εργάζονται για ‘σένα θα μιλάς με σεβασμό”»

«Τον θυμάμαι χαμογελαστό, με πολλές απαιτήσεις από μένα στα επαγγελματικά. Επίσης, τον θυμάμαι πάντα να προσπαθεί να με κάνει έναν πολύ σωστό άνθρωπο. Η βασική του ανάγκη ήταν να είμαι εντάξει με τους ανθρώπους που ήταν γύρω μου- ακόμη και "κάτω" από μένα, υφισταμένους κ.λπ. Θυμάμαι μια φορά, όταν ήμουν μικρή, είχαμε στο σπίτι μας μία γλυκύτατη κυρία που μας καθάριζε, μας μαγείρευε και γενικότερα μας βοηθούσε. Πρέπει να ήμουν 3,5 ή 4 χρόνων -ούτε στο νηπιαγωγείο δεν πήγαινα- και μία μέρα είχε έρθει ο πατέρας μου να φάει μαζί μας στο σπίτι. Εγώ, όπως έχω ξαναπεί, μεγάλωσα με τη γιαγιά μου. Ξαφνικά, στο τραπέζι όπως τρώγαμε, γύρισα και είπα: "Κυρία Κατίνα, φέρε μου νερό!". Τότε ο Φρέντυ άφησε το πιρούνι του κάτω, σηκώνεται από το τραπέζι, με βουτάει από το σβέρκο σαν γατί και με έσυρε ως την κουζίνα. Στην κυριολεξία με έσυρε λες κι ήμουν γατί! Στην κουζίνα, μπροστά στην κυρία Κατίνα, μου είπε: "Πάρε το νερό μόνη σου, ζήτα συγνώμη από την κυρία Κατίνα για τον τρόπο που της μίλησες και, από εδώ και πέρα, θα λες "Σας παρακαλώ πολύ, θα μπορούσατε να μου φέρετε λίγο νερό;". Έτσι θα μιλάς!". Παρά το γεγονός ότι ήμουν μόλις 3,5 χρόνων, μου έμεινε για πάντα, καταγράφηκε στο "σκληρό δίσκο". Από τότε, μέχρι και τα 15 μου, στις ατέλειωτες συζητήσεις μας, μου έλεγε: "Άκουσε να δεις κοριτσάκι μου, στους διευθυντές και στα αφεντικά σου πούλα όσο τσαμπουκά θες και διεκδίκησε όσα μπορείς. Σε εκείνους που θα εργάζονται για εσένα, θα μιλάς στον πληθυντικό και με σεβασμό". Αυτό δεν το ξέχασα ποτέ και το διατηρώ ως αρχή μου για πάντα», δήλωσε στο περιοδικό «Life».