Μενιδιάτης: «Ο Μιχάλης Μενιδιάτης υπήρξε από την αρχή μέχρι το τέλος ένας πραγματικός κύριος»
Ο Χρήστος Μενιδιάτης είχε μια ιδιαίτερη σχέση με τον πατέρα του. Εκτός από πατέρας και γιος ήταν φίλοι και έκαναν πολλά πράγματα μαζί.
«Ο πατέρας μου αναγκάστηκε λόγω της φτώχειας και του πολέμου να διακόψει το σχολείο στην πέμπτη Δημοτικού, κάτι που τον έκανε να αισθάνεται πάντα πολύ άσχημα. Παρότι στην ζωή του είχε καταφέρει να αποκτήσει σχεδόν τα πάντα, πάντα έλεγε πως η απώλεια της μόρφωσης, το να μην μπορείς να γράφεις και να διαβάζεις, είναι ένα μεγάλο κακό. Κι ίσως αυτό, συνειδητά ή ασυνείδητα, να με οδήγησε στα πανεπιστημιακά έδρανα», δήλωσε στο Πρώτο Θέμα και συνέχισε: «Όχι επειδή ήταν πατέρας μου αλλά αυτός ο άνθρωπος ήταν τόσο ακέραιος σαν χαρακτήρας που πάθαινες πλάκα. Ήταν οικογενειάρχης, οικονόμος και πιστός στα παιδιά και στην γυναίκα του. Ο Μιχάλης Μενιδιάτης υπήρξε από την αρχή μέχρι το τέλος ένας πραγματικός κύριος, ένας ιδανικός πατέρας και ένας μοναδικός σύντροφος για την μάνα μου. Καλώς ή κακώς, στην δουλειά μας υπάρχουν πολλοί κίνδυνοι: η αναγνωρισιμότητα που σε οδηγεί εύκολα στο παραμύθιασμα, οι "πειρασμοί" που σε περιμένουν στην γωνία να κάνεις την στραβή, τα πάθη που σε καλούν σαν τις Σειρήνες να τα ακολουθήσεις. Εκεί, μετράει η δύναμη του "όχι". Κι εγώ, αυτή την δύναμη την έχω, ακριβώς όπως και ο πατέρας μου. Ξέρω τι θέλω, κι όταν ξέρεις τι θέλεις, φοβάσαι μη και το χάσεις από μία βλακεία σου. Το κακό δεν θέλει πολύ να γίνει. Όταν παίζεις με την φωτιά, θα καείς».