Νανά Καραγιάννη: Η ανασφάλεια, τα δύσκολα παιδικά χρόνια, η ανορεξία και το εξώδικο στα media!

«Ποτέ δεν αισθάνθηκα ότι είμαι ωραία κοπέλα, και αυτό δεν είχε να κάνει με τα κιλά μου. Δεν ένιωθα ούτε ότι είμαι άσχημη, αλλά ένας κανονικός άνθρωπος με τις χιλιάδες ανασφάλειες και τα κόμπλεξ του. Θεωρούσα ότι όλες οι άλλες κούκλες που έβλεπα γύρω μου ήταν πιο ωραίες και γι' αυτό και δεν βασίστηκα ποτέ στην εμφάνιση»

Προβληματίστηκες για το πώς προέκυψε η ανορεξία στη ζωή σου ή για ποιο λόγο δεν βρήκες τη δύναμη στην πορεία των επτά ετών να την αντιμετωπίσεις;«Το έχω σκεφτεί πολύ. Το έχω συζητήσει και αναλύσει. Το γιατί είναι ένα βαθύ θέμα που αφορά στιγμές μου πολλά χρόνια πίσω και δεν έχει να κάνει με το πώς θα χωρέσω στο μπικίνι. Ποτέ δεν είχα ζυγαριά στο σπίτι μου. Πήρα όταν ξεκίνησε αυτή η ιστορία και έπρεπε να παρακολουθώ το βάρος μου, από την αντίθετη μεριά πλέον. Δεν ξεκίνησε πάντως γιατί αισθάνθηκα πως ήμουν η καλλονή που έπρεπε να προσέχει τις αναλογίες της. Οι λόγοι ήταν ψυχολογικοί και αφορούσαν προβλήματα που «κουβαλούσα» από την παιδική μου ηλικία και ποτέ δεν αντιμετωπίστηκαν»

Δεν ένιωθες αποδοχή στα παιδικά σου χρόνια;
«Ακριβώς. Δεν ένιωσα ποτέ αποδοχή»

Υπήρξαν άνθρωποι της δουλειάς που αισθάνθηκες ότι σε εκμεταλλεύτηκαν;
«Αυτό συνέβαινε μέχρι και πάρα πολύ πρόσφατα, αλλά γιατί εγώ το επέτρεψα. Φταίω γιατί δεν ήθελα να τους στεναχωρήσω. Καταλάβαινα ότι το θέμα μου «πουλούσε» και έλεγα «εντάξει, δεν πειράζει να πουν και μία κουβέντα παραπάνω». Προσπαθούσα να μη χαλάσω το χατίρι κανενός. Ξέρω πόσο ανταγωνιστικός είναι ο χώρος και δεν ήθελα να στερήσω σε κάποιον μία δήλωση, μία συνέντευξη. Γι' αυτό και ποτέ δεν έστειλα εξώδικο, παρά μόνο όταν πια η κατάσταση έφτασε στο απροχώρητο. Το μόνο που πραγματικά με ενόχλησε σε έσχατο βαθμό δεν είναι όλα αυτά που άκουσα να μου καταλογίζουν, αλλά όταν πια μπήκαν στο στόχαστρο πολύ κοντινοί μου άνθρωποι που δεν το άξιζαν. Εκεί αγρίεψα. Ήταν ένα επιπλέον κίνητρο για να πω «Φτάνει! Ως εδώ».

Πήγες σε ψυχολόγο;
«Φυσικά. Δεν μπορείς να το λύσεις διαφορετικά, όση αγάπη και υποστήριξη κι αν έχεις από το περιβάλλον σου»

Σε τι σε έχει βοηθήσει ο ψυχολόγος;
«Στα πάντα Είπα πράγματα που ούτε φανταζόμουν ότι είχα μέσα μου, θυμήθηκα και ανέσυρα μνήμες που πραγματικά δεν είχα αντιληφθεί ότι με είχαν πληγώσει και ότι υπήρξαν τόσο καθοριστικές για τη ζωή μου»

Δεν είχες συνειδητοποιήσει τότε τι σε στεναχωρούσε;
«Προσπερνούσα τα πάντα. Προσπαθούσα με χιούμορ και αυτοσαρκασμό να τα υποβαθμίσω. Συνέχεια τα έθαβα. Κάποια στιγμή όμως όσα βίωσες έρχονται και σε βρίσκουν σε μια περίοδο μάλιστα που φαινομενικά είναι όλα καλά και είσαι ήρεμος. Εγώ ήμουν μια χαρά στη δουλειά μου και την προσωπική μου ζωή. Εκεί... έσκασαν όλα»

Βίωσες τραυματικές στιγμές ως παιδί;
«Απ' ό,τι φαίνεται, ήταν πολύ τραυματικές. Τις έκρυβα. Και στο σχολείο δεν είχα πολλούς κολλητούς φίλους. Πάντα με διέκρινε μια μοναχικότητα. Τη διατηρώ ακόμα και σήμερα. Είναι πολύ λίγοι οι κοντινοί μου άνθρωποι, αυτοί στους οποίους θα μιλήσω ανοιχτά.

Αισθανόσουν τη συμπάθεια του κοινού απέναντι σου πριν από την περίοδο της ανορεξίας;
«Όχι. Αντιλήφθηκα τη συμπάθεια και την αποδοχή μετά. Δεν μπορείς να φανταστείς πόσες εκατοντάδες μηνύματα υποστήριξης και αγαπης λαμβάνω καθημερινά. Πραγματικά λαχταρούσα τόσο πολύ όλη αυτή την αγάπη και την τρυφερότητα. Το έχω σκεφτεί και εγώ. Είναι μια λανθάνουσα κατάσταση. Σίγουρα δεν ήθελα να χάσω την τεράστια αγκαλιά που μου πρόσφεραν οι άνθρωποι. Τώρα πια ξέρω ότι δεν πρόκειται να τη χάσω»

Το έχεις καταλάβει;
«Ναι. Γνωρίζω ότι απλώς θα σταματήσουν να ανησυχούν. Δεν θέλω πια να ανησυχεί κανείς. Θέλω να με κοιτούν και να είναι χαρούμενοι και περήφανοι»

Σαν να προκάλεσες στον εαυτό στην αρρώστια λόγω της ανάγκης σου για αποδοχή.
«Είναι πολύ πιθανό. Είναι τρομακτικό τι μπο¬ρεί να κάνει ένας άνθρωπος για να πάρει λίγη αγάπη. Γι' αυτό πρέπει να είμαστε απλόχεροι στα συναισθήματα μας, να εκφράζουμε την αγάπη μας και με λόγια, να μην το ξεχνάμε».
Η Νανά Καραγιάννη μίλησε στο περιοδικό ΕΓΩ!