Δημήτρης Καμπουράκης: «Τότε πίστευα πως μόνο εγώ κατέστρεφα την κοινωνία, τώρα βλέπουν πως το κάνουν και άλλοι!»

«Ισχύει. Βέβαια τώρα έχω ωριμάσει περισσότερο. Τότε πίστευα πως μόνο εγώ κατέστρεφα την κοινωνία, τώρα βλέπουν πως το κάνουν και άλλοι!» τόνισε στο ΕΓΩ. Έχει αλλάξει ως χαρακτήρας τα τελευταία χρόνια; «Έχω γίνει πιο κυνικός και λιγότερο «φωνακλάς».» Η... κουζουλάδα του Κρητικού δεν φεύγει όμως. «Ευτυχώς την έχω ακόμη, γιατί, όπως λέει και η μαντινάδα: «Οι κουζουλοί την κάνανε αθάνατη την Κρήτη. Νοικοκυραίοι και λογικοί δεν ζουν στον Ψηλορείτη».

Υπάρχει το όνειρο να ζήσετε κάποια στιγμή στο νησί; «Βέβαια, έχω σκεφτεί να ζήσω στην Κρήτη. Αλλά είναι άδικο. Δώσαμε στην Αθήνα τα καλύτερα μας χρόνια και μετά περιμένουμε από το νησί να μας... περιθάλψει. Από μικρός έβλεπα την Αθήνα ως τον πύραυλο που θα με εκτοξεύσει για να κάνω αυτό που ονειρευόμουν, αλλά πάντα η Κρήτη ήταν το δίχτυ ασφαλείας, όταν θα άλλαζε η τροχιά της εκτόξευσης!»

Αισθάνεται ακόμη επαρχιώτης στην πόλη; «Ναι, και όσο περνούν τα χρόνια ακόμα περισσότερο. Νιώθω ως εκπρόσωπος της αγροτικής επαρχίας μέσα στο αστικό περιβάλλον. Μιλάω για πατάτες, ντομάτες καλλιέργειες και φαίνονται σε όλους τρελά! Ακόμα και άνθρωποι της γενιάς μου δεν έχουν σχέση με τη γη ή το χωριό. Ενώ εγώ όσο μεγαλώνω, το νιώθω πιο έντονα μέσα μου. Δουλεύατε από μικρός στα χωράφια. Και πήγαινα παράλληλα και στο σχολείο. Τα Χριστούγεννα δεν έκανα διακοπές, γιατί μαζεύαμε τις ελιές. Όλα αυτά υπάρχουν ακόμη μέσα μου.»