Κώστας Καζάκος: «Η ελπίδα είναι ανόητος όρος. Με ελπίδες ζουν οι πεθαμένοι»

«Όχι πίκρες, αγώνας είναι. Ο άνθρωπος αγωνίζεται να γίνει άνθρωπος. Δεν είναι αυτονόητο επειδή γεννιέσαι ότι είσαι άνθρωπος. Ένα ζωάκι είσαι, που οφείλει να γίνει άνθρωπος. Αυτό είναι αγώνας μέχρι που να πεθάνεις» τόνισε στο Λοιπόν. Άρα, αυτό είναι και η ελπίδα; Ο αγώνας; «Άσε την ελπίδα, μη χρησιμοποιείς τέτοιες λέξεις. Η ελπίδα είναι ανόητος όρος. Με ελπίδες ζουν οι πεθαμένοι. Αν μπορέσουν να πάνε στον Παράδεισο, στην κρίση. Οι ζωντανοί δεν ζούνε με ελπίδες. Η ελπίδα είναι θάνατος. Ο κόσμος τώρα ζει με ψεύτικες ελπίδες. Όλοι ελπίδες του δίνουνε, οι οποίες είναι απραγματοποίητες. Τι θα πει ελπίδα; Ελπίζω σε τι; Να μου κάνουνε οι άλλοι αυτά που πρέπει να κάνω εγώ; Και κάτσε εσύ στον καναπέ και πες: «Δεν μου τα φτιάξατε καλά». Ποιος θα στα φτιάξει; θα σε φάνε. Ο Μπρεχτ λέει: «Η πραγματικότητα είναι εκεί. Και θέλει να αλλάξει. Άλλαξε την». Αν εσύ δεν επέμβεις να την αλλάξεις, πώς θα αλλάξει;»