Γνωστός Έλληνας σοκάρει: «Αντιμετώπισα νευροχημική ψυχολογική ανισορροπία. Είναι συνώνυμο με την παράνοια»

«Ξεκίνησαν από ένα συναισθηματικό θέμα. Στη ζωή μας πρέπει να έχουμε εμπειρίες. Υπήρξα άδειος συναισθηματικά σε κάποια πράγματα, στις ουσιαστικές σχέσεις ζωής. Ήμουν γεμάτος στα ξενύχτια, στις εφήμερες καταστάσεις, στο... τραλαλά» τόνισε στο περιοδικό Λοιπόν ο Χάρης Σιανίδης.
-Αναφέρεσαι σε σχέση συντροφικότητας;
Σε σχέση συντροφικότητας. Όταν βλέπουμε ότι κάτι :δεν πάει από την αρχή, δεν πρέπει να το πιέζουμε. Πραγματικά, πήγα να χάσω τον εαυτό μου, και όχι μόνο.. .Ήταν 2 χρόνια πάρα πολύ δύσκολα, έφτασα στο σημείο μηδέν. Με βοήθησαν πάρα πολύ οι γιατροί. Οι άνθρωποι που ήταν δίπλα μου ανησύχησαν πολύ. Πα ένα μεγάλο διάστημα έζησα στο εξωτερικό, γιατί δεν ήθελα να γίνει γνωστό. Φαντάσου ότι έμενα στο εξωτερικό και ερχόμουν μία φορά το μήνα στην Ελλάδα για δύο μέρες και πήγαινα σε όλα τα events για να είναι αισθητή η παρουσία μου, να μην εξαφανιστώ.
- Με σκοπό να «καλύψεις» αυτό που σου συνέβαινε;
Ναι, ήθελα να το «καλύψω» και το «κάλυπτα» πολύ καλά. Έμεινα 1 χρόνο στο εξωτερικό, πηγαινοερχόμουν με κάποια μικρά διαλείμματα. Έζησα πάρα πολύ δύσκολες καταστάσεις.
-Ποιος ήταν στο πλευρό σου, εκτός από τους γιατρούς;
Μαζί μου ήταν η μητέρα μου και φίλοι μου, που με βοήθησαν.
-Τώρα πώς είσαι;
Τώρα είμαι καλά. Ήρθα πιο κοντά με τον εαυτό μου, κατάλαβα ότι δεν πρέπει να τα δίνεις όλα στη ζωή και τελικά τα προβλήματα τα ψυχικά είναι πάρα πολύ δύσκολα. «Χάνεις» τον εαυτό σου, πολλές φορές δεν μπορείς καν να σηκωθείς από το κρεβάτι, νιώθεις, ότι σε καταπίνει, δεν μπορείς να φας... Να είσαι 1,92 μ. και να έχεις μείνει 60 κιλά...
-Τρόμαξες;
Δεν τρόμαξα, γιατί επί 2 χρόνια ζούσα με έναν ακόμα Χάρη. Ήταν δύο άνθρωποι που ζούσαν μαζί παράλληλα. Παρατηρούσα αυτό που δεν ήμουν. Δεν γινόταν εγώ να έχω φτάσει σε αυτό το σημείο... κι όμως έφτασα. Ποιος; Εγώ, που, αν μου το έλεγαν, δεν θα το πίστευα, γελούσα με όλα αυτά. Έφτασα στο ακραίο σημείο. Πλέον δεν λέω «ποτέ» για τίποτα. Πια καταλαβαίνω κάποιες ακραίες καταστάσεις ανθρώπων.
-Δηλαδή;
Μπορώ να καταλάβω πού μπορεί να φτάσει ο άνθρωπος πάνω στην τρέλα του. Σε αυτές τις καταστάσεις πάντα πρέπει να μάθεις να χειρίζεσαι τους ανθρώπους. Όταν βλέπεις ότι κάποιος είναι σε ένα πρόβλημα, δεν πρέπει να εκμεταλλεύεσαι με τίποτα τα συναισθήματα του, αλλά και γενικότερα, γιατί δεν ξέρεις πώς θα αντιδράσει. Πολλές φορές έψαξα τον εαυτό μου για να καταλάβω, όχι να δικαιολογήσω, τους ανθρώπους που έφτασαν να κάνουν κάποιο έγκλημα, γιατί κάποιος θέλει να βάλει τέλος στη ζωή του, να αυτοκτονήσει.
-Πρόκειται για κάποια προσωπική σχέση στην οποία είχες εμπλακεί συναισθηματικά;
Πρόκειται για ένα τέλμα που είχα έρθει. Δεν έφταιγε η προσωπική σχέση, αυτό ίσως ήταν ένα... κερασάκι στην τούρτα. Ίσως ήμουν πολύ άδειος. Επί μια 10ετία ήμουν ένα ζόμπι που ξυπνούσα στις 12 το μεσημέρι, έπλενα μηχανικά τα δόντια μου και μέχρι τις 5 το ξημέρωμα δούλευα. Ήμουν άδειος στους τομείς της ζωής, της αγάπης των ταξιδιών, της σχέσης. Κάποια στιγμή σκέφτηκα να αφήσω τη δουλειά μου, αλλά δεν την άφησα ποτέ.
-Με το πρόβλημα που αντιμετώπισες φοβήθηκες ότι μπορεί να... χάσεις τη ζωή σου;
Σίγουρα φοβήθηκα. Αν υπήρχε μεταμόσχευση εγκεφάλου... Ήθελα να σβηστούν πρόσωπα και καταστάσεις από το μυαλό μου. Πέταξα από τη ζωή μου τις σκέψεις και τις κακές στιγμές, που ήταν πολλές.