Αγγελική Ζήκα: Η τραγουδίστρια που συγκίνησε τους κριτές του The Voice μιλά για την μάχη της με τον καρκίνο!

Η τελευταία πενταετία ήταν πολύ δύσκολη για σένα. Διαγνώστηκες με καρκίνο του μαστού και επέλεξες για ένα διάστημα να αποτραβηχτείς από τα καλλιτεχνικά δρώμενα

«Την εποχή που μου συνέβη συνεργαζόμουν με τον Αντώνη Ρέμο στο «Αθηνών Αρένα» και είχαμε δημιουργήσει μια απίστευτη παρέα. Ένα, βράδυ βγήκα με μια φίλη για ένα ποτό. Ξαφνικά, χωρίς κανένα λόγο, έβαλα το χέρι μου μέσα από την μπλούζα μου και έπιασα το στήθος μου. Τότε άγγιξα έναν μικρό όγκο. Κινητοποιήθηκα άμεσα και έπειτα από δύο ημέρες έκανα εξετάσεις. Τα αποτελέσματα έδειξαν ότι είχα καρκίνο. Ήταν σοκαρισπκό. Δεν κάπνιζα, δεν έπινα, δεν είχα οικογενειακό ιστορικό. Τυπικά είχα πολύ μικρές πιθανότητες να προσβληθώ από τη συγκεκριμένη νόσο. Πιστεύω ότι τα αίτια ήταν καθαρά ψυχολογικά»

Αντιμετώπιζες με εσωστρέφεια τα προβλήματα που σε στεναχωρούσαν;

«Είχα εμφανίσει ξανά όγκο στο στήθος το 2000, όχι όμως κακοήθη. Ήταν ουσιαστικά προάγγελος του επόμενου. Συνέβη όταν βρέθηκα σε αδιέξοδο επαγγελματικά. Το σώμα μου αντέδρασε κατ' αυτό τον τρόπο. Και τότε είχα κάνει χειρουργείο. Είχα πάντοτε στο μυαλό μου ότι συνέβη. Δεν αμελούσα ποτέ τις ετήσιες μαστογραφίες. Νομίζω ότι το 2009 «εξερράγη» και πάλι το σώμα μου από το παράπονο που αισθανόμουν μέσα μου. Ένιωθα ότι δεν μου δινόταν η ευκαιρία να αποδείξω τι μπορώ να κάνω. Δεν είχα τη δύναμη να αντιδράσω σ' αυτό. Δεν λέω πως ήταν άδικο, γιατί όταν δουλεύεις σε μεγάλα σχήματα ενώ δεν έχεις δισκογραφία, όλος ο κόσμος περιμένει να δει το αστέρι. Δεν ενδιαφέρεται για τους νέους ερμηνευτές που βγαίνουν στο πρώτο πρόγραμμα, όσο αξιοπρεπείς και αν είναι. Ένιωθα μια μόνιμη καταπίεση παράλληλα έπρεπε να δουλεύω, γιατί ήταν το επάγγελμα μου. Δεν έχω άλλη δραστηριότητα. Πάντα προσαρμοζόμουν. Προσπαθούσα να πείσω τον εαυτό μου ότι δεν πειράζει. Προφανώς όμως δεν ήμουν καλά μέσα μου»

Φαντάζομαι θα ήταν πολύ δύσκολη η στιγμή που σου ανακοίνωσαν ότι πάσχεις από καρκίνο
«Κόπηκαν τα πόδια μου. Ήμουν ήδη τρομοκρατημένη από το βράδυ που είχα ανακαλύψει τον όγκο. Πριν ακόμη επισκεφθώ το γιατρό, ένιωθα από ένστικτο ότι ήταν καρκίνος. Αμέσως μετά τις εξετάσεις που υποβλήθηκα, ο γιατρός μου ανακοίνωσε «Θα πρέπει να κάνεις χειρουργείο, χημειοθεραπείες, ακτινοβολίες και ορμονοθεραπεία». Τον κοίταξα στα μάτια και του είπα «Αποκλείεται! Δεν γίνεται». Τελικά απέφυγα την ακτινοβολία και τη χημειοθεραπεία, γιατί ευτυχώς αντιλήφθηκα νωρίς τον όγκο. Ο μοναδικός λόγος που χαίρομαι γιατί μου δίνεται η ευκαιρία να μοιραστώ δημόσια πια τα όσα έζησα είναι επειδή θέλω να περάσω το μήνυμα σε κάθε γυναίκα πως είναι τρομερά σημαντικό να μη φοβηθεί τον όγκο που θα ψηλαφίσει και να τρέξει αμέσως στο γιατρό της για να το προλάβει. Θα ήθελα μέσα από την εμπειρία μου να βοηθήσω όσες περισσότερες γυναίκες μπορώ»

Θύμωσες, έκλαψες, ξέσπασες όταν ήρθες αντιμέτωπη με την αλήθεια;
«Πέρασα διάφορα στάδια. Αρχικά θύμωσα πολύ. Έλεγα «Γιατί να συμβεί σε εμένα. Δεν έχω ιστορικό. Δεν έχω πειράξει κανέναν άνθρωπο. Για ποιο λόγο τιμωρούμαι έτσι;» Τα έβαλα με το Θεό. Τρομοκρατήθηκα, πόνεσα, όμως ταυτόχρονα είχα μια εσωτερική δύναμη. Κάθε φορά που πήγαινα στο νοσοκομείο ένιωθα σοκαρισμένη. Γυρνούσα με πόνο στην ψυχή μου. Έκανα τρία χειρουργεία. Μέσα μου αντιδρούσα κάθε στιγμή. Δεν μπορούσα να το δεχτώ. Μια μέρα, γυρνώντας με τη μητέρα μου από το νοσοκομείο, τη ρώτησα «Είμαι καρκινοπαθής, μαμά;» και εκείνη δεν ήξερε τι να μου απαντήσει»

Πότε το αποδέχτηκες; « Ήταν ανάμεικτα τα συναισθήματα μου. Άλλοτε πάλευα να το αποδεχτώ, άλλοτε θύμωνα. Κάποια στιγμή, πριν έχω την τελική ιατρική γνωμάτευση, ήμουν στο σπίτι μου. Άγγιζα τον όγκο και έλεγα «Αν είσαι καρκίνος, θα σε τσακίσω». Όταν ξεκίνησα την ορμονοθεραπεία, σκεφτόμουν «Προσπάθησε να ηρεμήσεις». Είχα κάνει το τεστ Οncotype και οι γιατροί είχαν στείλει δείγμα του όγκου στην Αμερική, όπου μέσω στατιστικών αποφαίνονται για το αν πρέπει να κάνεις χημειοθεραπεία και σε τι θα ωφελήσει. Θυμάμαι, μου τηλεφώνησε ο ογκολόγος και μου είπε «Κυρία Ζήκα, τα αποτελέσματα σας είναι εκπληκτικά. Δεν χρειάζεται να κάνετε ούτε ακτινοβολία ούτε χημειοθεραπεία. Καλό καλοκαίρι»Έκλαιγα από χαρά. Τότε είπα «Αφού απέφυγες κάτι τόσο βαρύ, οφείλεις να προχωρήσεις».

Χρειάστηκε να συμβουλευτείς ψυχολόγο;
«Πήγα προληπτικά για ένα μικρό διάστημα. Έπειτα μετακόμισα στη Μυτιλήνη. Έζησα καταπληκτικά. Εκεί μου πέρασαν όλα. Οι συνάδελφοι σου ήταν στο πλευρό σου; Δεν έχω κανένα παράπονο από τους φίλους μου», λέει στο περιοδικό Εγώ!