Ένα βιβλίο για τον Γιώργο Τρομάρα

«Τον πατέρα μου τον έλεγαν Λάμπρο Τρομάρα και τη μητέρα μου Ελένη, το γένος Μητρομάρα. Και τα δύο σόγια είχαν δυνατά γονίδια. Ηταν δυνατοί άνθρωποι κι έτσι είχα καλό υλικό να κληρονομήσω. Το μέλλον μου καθορίστηκε το 1957. Στο χωριό όπου μεγάλωσα, έξω από το Αγρίνιο, είχε έρθει ένας αθλητής για να παρουσιάσει αθλητικό πρόγραμμα μυϊκής δύναμης. Μόλις τον είδα, τα έχασα. Το όνομά του ήταν Δημήτριος Κωνσταντίνου. Πριν αρχίσει το πρόγραμμα με πλησίασε, με έπιασε από το μπράτσο και μου είπε ότι κάποια ημέρα θα γίνω αθλητής. Και ξεκίνησα το 1960 σε ηλικία 12 ετών. Ημουν παιδάκι τότε... Αυτός ήταν το πρότυπό μου» τόνισε σε καθημερινή εφημερίδα.

Ο Γιώργος Τρομάρας παραδέχεται πως αν δεν υπήρχε στη ζωή του η γυναίκα του η Φανή, σήμερα δεν θα ήταν αυτός που είναι: «Η Φανή ήταν και είναι το στήριγμά μου. Ολα αυτά τα χρόνια μού συμπαραστέκεται και με διατηρεί σε φόρμα» αποκαλύπτει και συνεχίζει: «Και να φανταστείς ότι όταν παντρευτήκαμε, δεν ήμουν έτοιμος για οικογένεια. Εμεινε έγκυος κι έτσι έγινε το μυστήριο. Το 1989 μού έκανε το καλύτερο δώρο της ζωής μου: τον γιο μου Κωνσταντίνο. Έχω έναν πραγματικό λεβέντη. Από δέκα ετών κάνει ελληνορωμαϊκή πάλη και πυγμαχία. Έχει τελειώσει Γυμναστική Ακαδημία και τώρα είναι φαντάρος».