Πασχαλίδου: «Αναγνώστες σουηδικής εφημερίδας έπεσαν να με φάνε όταν είπα να δείξουμε αλληλεγγύη στην Ελλάδα»
Η Αλεξάνδρα Πασχαλίδου αποφάσισε να γράψει ένα βιβλίο, μέσα από τη δική της σχέση με την Ελλάδα, απ’ όταν ήρθε φοιτήτρια με τα Erasmus στην Κρήτη, μέχρι την περίοδο 2004-2006, όταν ξαναβρέθηκε στην Ελλάδα εντελώς τυχαία. Υπό ποιες ακριβώς συνθήκες;
«Ζούσα στο Λος Άντζελες και με ρώτησαν αν θέλω να καλύψω τους Ολυμπιακούς του 2004 για τη σουηδική τηλεόραση. Έρχομαι στην Αθήνα, κυκλοφορεί και το βιβλίο μου «Σε ξένες γειτονιές» και ήταν σαν κάποιος καλός Θεός να με είχε φέρει τις στιγμές που όλα ήταν μαγικά. Ηταν σαν να είχαμε παντού νεράιδες με ραβδάκια. Και το χρήμα έρρεε! Στη Σουηδία δεν υπήρχαν οι τρελές απολαβές που υπήρχαν τότε στην Ελλάδα. Ακόμη και η σουηδική ελίτ δεν ζούσε όπως ζούσαν εδώ. Τα μέλη του πετυχημένου συγκροτήματος ΑΒΒΑ στη Σουηδία κυκλοφορούν στον δρόμο με αθλητικό παπούτσι, χωρίς συνοδεία. Κι έρχομαι στην Ελλάδα και ξαφνικά ζω ένα παραμύθι» τόνισε σε καθημερινή εφημερίδα. Δεν χτύπησε κάποιο «καμπανάκι» για το ανορθολογικό αυτής της παρά φύσιν ευφορίας; «Βεβαίως. Παρ' όλα αυτά, μετά, όταν ξέσπασε η κρίση, σκέφτηκα ότι έχουμε τον μεγαλύτερο πλούτο του κόσμου και ίσως ένα μέρος του φθόνου που δείχνουν κάποιοι απέναντί μας είναι ότι έχουμε κάτι που δεν μπορείς να το αγοράσεις με χρήματα. Η φιλοσοφία μας, η ιστορία μας, η Αρχαία Ελλάδα. Κι έτσι στο βιβλίο μου ξεκίνησα ένα παιχνίδι λέξεων, κάτι σαν λεξικό τής κρίσης που αρχίζει με την «Ανομία» και τελειώνει με την «Ξενοφοβία». Περιγράφω ένα «ταξίδι» που έκανα σε οίκους ανοχής, σε καταυλισμούς Ρομά, σε σπίτια εφοπλιστών, σχεδόν παντού. Πράγματα που δεν χώρεσαν στο ντοκιμαντέρ, ούτε στις στήλες μου. Όταν είπα στη μεγαλύτερη οικονομική εφημερίδα της Σουηδίας ότι «χρειάζεται να δείξουμε αλληλεγγύη στην Ελλάδα», δεν μπορείτε να καταλάβετε τι κριτική δέχτηκα. Οι αναγνώστες της έπεσαν να με φάνε…»