Άννα Βασιλείου: Σας λέει κάτι το επίθετο; Και όμως είναι η αδερφή του…
Κανονικά, με την οικογενειακή παράδοση θα έπρεπε να γίνει τραγουδίστρια. Πώς αποφάσισε να γίνει ηθοποιός η Άννα Βασιλείου;
«Το μικρόβιο της υποκριτικής το κόλλησα στο λύκειο, όταν συμμετείχα στη θεατρική ομάδα του σχολείου. Τελειώνοντας το σχολείο έδωσα εξετάσεις και πέτυχα στο Τμήμα Θεατρολογίας της Φιλοσοφικής Σχολής Αθηνών, αλλά διψώντας για μια πιο καθαρόαιμη καλλιτεχνική καριέρα έδωσα εξετάσεις τόσο στη Σχολή του Θεάτρου Τέχνης όσο και στη Σχολή του Γιώργου Κιμούλη, το Σύγχρονο Θέατρο Αθήνας. Παρότι πέτυχα και στις δύο, αποφάσισα να γραφτώ, ενστικτωδώς μπορώ να πω, στη Σχολή του Κιμούλη, έστω κι αν το Θέατρο Τέχνης αποτελεί απωθημένο για πολλούς ηθοποιούς» τόνισε η κόρη του Γιάννη Βασιλείου και ετεροθαλής αδερφή του Γιώργου Αλκαίου στο Πρώτο Θέμα. Την αναγνωρισιμότητα του πατέρα της πώς την εισέπραττε ως παιδί; «Βίωσα την εποχή της απόλυτης δόξας του. Ραδιόφωνα και τηλεόραση έπαιζαν διαρκώς τις επιτυχίες του ενώ στο σπίτι μας μπαινόβγαιναν συνεχώς καλλιτέχνες. Έτρωγε συχνά μαζί μας η Αλίκη Βουγιουκλάκη και μας επισκέπτονταν μεγάλα ονόματα όπως η ∆ούκισσα και η Τζένη Βάνου. Η συγκεκριμένη εποχή υπάρχει στο μυαλό μου ως μια εποχή με έντονα χρώματα και διάχυτη ευτυχία. Μνήμες σχετικά μακρινές καθώς οι γονείς μου χώρισαν όταν ήμουν 12 ετών...»
Βίωσε δύσκολα τον χωρισμό των γονιών της; «Ο χωρισμός τους ήταν δυσβάσταχτος για μένα γιατί στην ηλικία των 12 έχεις ανάγκη κι από τους δύο γονείς σου για να πορευτείς. Υπήρξε πίκρα και πόνος. Στη φάση της εφηβείας, που εκ των πραγμάτων κρύβεται μέσα σου ένας θυμός, είναι δύσκολο να κατανοήσεις πράγματα και καταστάσεις. Στην πορεία ωστόσο λειάνθηκαν τα πάντα. Οι γονείς μου είναι δυο υπέροχοι άνθρωποι οι οποίοι κατάφεραν να ξεπεράσουν τις όποιες δυσκολίες διατηρώντας για χάρη των παιδιών τους καλές σχέσεις μεταξύ τους.»
Υπάρχει κάτι από τη «σκοτεινή» εκείνη εποχή το οποίο θέλει θα ξεχάσει; «Πληροφορήθηκα τον χωρισμό των γονιών μου από κάποιο περιοδικό που είχε ολόκληρο αφιέρωμα σε αυτό που συνέβαινε τη συγκεκριμένη στιγμή στην οικογένειά μου. Το είδαν οι συμμαθητές του και μου το έφεραν. Ηταν φρικιαστικό!»
Υπάρχει ωστόσο μεταξύ τους καλλιτεχνικό χάσμα. Εκείνος εμμένει στο πιο ελαφρύ, ενώ εκείνη τραβά μια πιο κουλτουριάρικη οδό... «Απλά εκφραζόμαστε με διαφορετικό τρόπο. Κατά την άποψή μου, ήταν οι ανάγκες της εποχής που οδήγησαν τον πατέρα μου στις συγκεκριμένες επιλογές. ∆εν ξέρω αν σας φαίνεται παράξενο, αλλά ο Γιάννης Βασιλείου στο σπίτι του ακούει τζαζ, μπλουζ και ροκ. Επειδή λοιπόν κάποιοι μπορεί να βιαστούν να πουν διάφορα, το ξεκαθαρίζω: δεν τράβηξα έναν κουλτουριάρικο δρόμο γιατί ο μπαμπάς μου τραγουδούσε λαϊκά και δεν το γούσταρα. Κάθε άλλο μάλιστα. Μια ζωή είχε φαν τους περισσότερους φίλους μου.»
Πώς είναι οι σχέσεις της με τον ετεροθαλή αδελφό της, Γιώργο Αλκαίο; «Με τον Γιώργο μάς δένει μία ιδιαίτερη αγάπη γιατί μεγαλώσαμε μαζί. Τον θυμάμαι μια ζωή να μου απαγορεύει να μπω στο δωμάτιό του, αλλά ταυτόχρονα να με προστατεύει. Όποιος με πείραζε είχε να κάνει μαζί του. Τον έχω ως πρότυπο γιατί έχει τα κότσια να ρισκάρει χωρίς να φοβάται τίποτα κι επειδή είναι αστείρευτο ταλέντο. Κάθε δουλειά του είναι εμπνευσμένη, ψαγμένη, στημένη όμορφα κι αυτό εμένα με συγκινεί. ∆εν θα ξεχάσω τη στιγμή του τελικού της Eurovision. Ήμουν αγχωμένη και κολλημένη στον δέκτη της τηλεόρασης. Εκείνες τις ημέρες είχαμε χάσει τη γιαγιά μας και υπήρχε βαθιά θλίψη στην οικογένεια. Περίμενα να τον δω να πηγαίνει καλά για να πάρω χαρά.» Στις πρεμιέρες έρχεται; «Πάντα, όπως και όλη η οικογένεια. Παρά τις δυσκολίες που περάσαμε, καταφέραμε να μείνουμε δεμένοι. Ο ένας στηρίζει τον άλλον και στα καλά και στα δύσκολα.»
