Γ. Μαργαρίτης: «Ο πατέρας μου έλεγε: «Με το επάγγελμα που θέλεις να κάνεις, δεν θα δεις άσπρη μέρα»

Ο ίδιος, όπως λέει, αν συναντούσε έναν νέο στον δρόμο, θα του έλεγε: «να μην τσιγκουνευτεί εάν κάποιος έχει την ανάγκη του» είπε στη real και συνέχισε: «Όχι μόνο κάποιος δικός του, αλλά και τυχαίος να είναι. Μακάρι να μην τον χρειαστεί κανένας, αλλά -σε αυτόν τον τόπο- δεν υπάρχει σήμερα κανείς που να μην χρειάζεται βοήθεια... Λέω στα παιδιά μου τώρα: «Κοιτάξτε να δείτε, εάν συναντήσετε κάποιον που έχει την ανάγκη σας και έχετε πάνω σας κάτι, να του ξηγηθείτε. Διότι δεν συμφέρει να έχεις εσύ να φας και να μη έχουνε οι άλλοι»... Αυτό είναι το κύριο που πρέπει να έχουν στο μυαλό. Τα άλλα, και να τα πω, δεν διδάσκονται. Πρέπει να έρθει η ηλικία και η ώρα για να τα διδαχτούν από μόνοι τους. Ό,τι και να πεις στα παιδιά, θα περάσουν χρόνια για να τα καταλάβουν. Εδώ υπάρχουν άνθρωποι που έφτασαν στα πενήντα και μυαλό δεν βάλανε. Επειδή δεν μπόρεσαν να διώξουν την αδυναμία από την ψυχή τους, δεν μπόρεσαν να απαλλαγούν από αυτό που κάνει τη ζημιά μέσα τους.

Θυμάστε μια συμβουλή των γονιών σας που ο χρόνος απέδειξε ότι είχαν δίκιο;

«Σε όλα είχαν δίκιο. Η μάνα μου δεν μιλούσε και πολύ διότι εκείνες οι γυναίκες, τότε, έμεναν σιωπηλές μπροστά στους άντρες τους –γιατί οι πατεράδες ήτανε αυστηροί και δυνατοί. Για να πούνε οι μανάδες κουβέντα την ώρα που μιλούσε ο πατέρας, έπρεπε να το σκεφτούνε πολύ καλά. Τις κουβέντες τους τις λέγανε στα κρυφά... Ο πατέρας μου έλεγε σε μένα: «Το επάγγελμα που θέλεις να κάνεις, δεν θα σε αφήσει να δεις ούτε μια άσπρη μέρα. Βλέπεις ότι όλοι οι μουσικοί και οι τραγουδιστές που έρχονται στην πόλη μας δεν έχουν ούτε ψωμί να φάνε. Όχι να ταΐσουνε την οικογένειά τους, αλλά ούτε τον εαυτό τους». Έτσι ήταν τότε τα πράγματα... Αλλά αφού είδε κι αποείδε ότι εγώ θα γίνω τραγουδιστής, μου έδωσε την ευχή του».
.