Τάκης Σπυριδάκης: «Στα 56 μου χρόνια, δεν ξέρω τι θα γίνω άμα μεγαλώσω»

Όταν ερωτάται αν νιώθει κοντά σ' αυτόν οτν ήρωα, ο ίδιος απαντά στην Εφημερίδα των συντακτών: «Πάντα τον εαυτό μας παίζουμε οι ηθοποιοί. Διαφορετικά τον ίδιο ρόλο θα τον παίζαμε με τον ίδιο τρόπο όλοι. Από την άλλη, ειδικά στην Ελλάδα, έχουμε την τάση να ταυτίζουμε το άτομο με τον ρόλο. Για μένα κυκλοφορούσε, λόγω των κινηματογραφικών μου επιλογών, πως είμαι ροκεντρολάς, αντισυστημικός κ.λπ. Το δεύτερο δεν θα με πείραζε δηλαδή, αλλά εγώ πάντα με την τζαζ είμαι, όχι με τη ροκ. Μεταφορικά και κυριολεκτικά. Σ" αυτή μοιάζω μάλλον. Η τζαζ έχει τις ρίζες της, την ιστορία αλλά και την ελευθερία της, δεν έχει σιγουριά, έχει αυτοσχεδιασμό και πολλή δουλειά. Έχει και τη σκοτεινιά της. Προσωπικά είχα πάντα -και ακόμα έχω- μια συγκεκριμένη στάση απέναντι στην τέχνη μου και μόνο μέσα από αυτή εξέφραζα ό,τι ήθελα, καθώς ποτέ δεν θεώρησα ότι χρειάζεται να βγάζω μανιφέστα και λεκτικά πυροτεχνήματα. Κάποιος με μια λίγο πιο προσεκτική ματιά μπορεί να καταλάβει τι εννοώ. Μάλλον είμαι ένας τζαζ τύπος λοιπόν. Και ακόμα –στα 56 μου χρόνια- δεν ξέρω τι θα γίνω άμα μεγαλώσω».