Στέλιος Μάινας: «Είδα στα μάτια εκείνων που με περικύκλωσαν πετώντας μου μπουκάλια το μίσος για τον Έλληνα»

«Στάση που, πιστέψτε με, δεν υπαγόρευσε κανένας ηρωισμός. Δεν το παίζω καλός Σαμαρείτης. Δεν ξέρω πώς θα ήταν η συμπεριφορά μου αν είχα τραυματιστεί, αν είχα πάθει κακό. Εκ του ασφαλούς κατάφερα να μείνω ψύχραιμος. Όπως έγραψα, είναι γιατί δεν θέλω να αλλάξει τίποτα στη ζωή που σχεδίασα, να συνεχίσω να είμαι ένας απλός άνθρωπος ανάμεσα σε απλούς ανθρώπους, εκεί στην πλατεία Βικτωρίας. Είδα στα μάτια εκείνων που με περικύκλωσαν πετώντας μου μπουκάλια το μίσος για τον Έλληνα. Κι αυτό που σώζει εμένα απέναντι σε αυτό το βλέμμα είναι ότι, μπορώ να κάνω τη δεύτερη, την τρίτη, την τέταρτη σκέψη. Προσπαθώ να κατανοώ γιατί οι άνθρωποι γίνονται βίαιοι. Εκείνους που προκαλούν τη βία, εκείνους που την υφίστανται και αντιδρούν. Και πιστεύω ότι οι άνθρωποι είμαστε κατασκευασμένοι για να εξελισσόμαστε προς το καλύτερο» τόνισε στην εφημερίδα των συντακτών.

-Η πολιτική σας ιδεολογία επηρέασε τη στάση σας;

«Η πολιτική είναι απότοκο όποιου πολιτισμού φέρει ο άνθρωπος μέσα στο περιβάλλον το οποίο μεγάλωσε. Θέλω να μπαίνω στη θέση όσων με κρίνουν, με αμφισβητούν. Με βοηθά να βλέπω τα πράγματα, σφαιρικά, ωφέλιμα. Γιατί κάποιοι απαξιώνονται κοινωνικά ώστε να γίνουν βίαιοι, δολοφόνοι; Πόσο φταίω εγώ που έμειναν αμόρφωτοι, φτωχοί, απάτριδες; Οι ονομαζόμενοι πνευματικοί άνθρωποι έχουν υποχρέωση να μη δημιουργούν μέτωπα αλλά να μένουν ανοιχτοί. Δεν είμαι συγκρουσιακός, αλλά συναινετικός από τη φύση μου. Εγώ ο ίδιος που έγραψα αυτό το ψύχραιμο κείμενο, άλλη φορά, για κάτι άσχετο, έχω αναγνωρίσει τη βία μέσα μου.»