Κώστας Μακεδόνας: «Είχε γίνει κομμάτια η σπονδυλική μου στήλη. Το ότι σηκώθηκα, οφείλεται σε αυτό που λέμε… θαύμα»

«Στη συγκεκριμένη πτήση δεν είχα την ευθύνη, δεν πιλοτάριζα εγώ. Συνέβη μία βλάβη και ήταν αδύνατον να συνεχίσει το ελικόπτερο να πετάει» λέει και συνεχίζει: « Επρεπε να γίνει αναγκαστική προσγείωση στο κοντινότερο εφικτό σημείο. Αλλά ήμασταν πάνω από δασώδη περιοχή και δεν καταφέραμε να φτάσουμε σε φλατ τόπο. Πέσαμε στα δέντρα και στα βράχια και τραυματιστήκαμε πολύ σοβαρά. Εμεινα πολύ καιρό στο νοσοκομείο. Εκανα βαρύ χειρουργείο για σπονδυλοδεσίες και πολλαπλά κατάγματα. Είχε γίνει κομμάτια η σπονδυλική μου στήλη. Το ότι σηκώθηκα, περπατάω και δουλεύω ξανά, οφείλεται στους σπουδαίους γιατρούς και σε αυτό που λέμε... θαύμα».
Όσο για το πώς ξεκίνησε αυτή η αγάπη του για τους ουρανούς, ο τραγουδιστής και πιλότος αποκαλύπτει στη real: «Πάντοτε υπήρχε. Κάποια στιγμή είχα την αίσθηση ότι ήταν κάτι που μπορούσα να κάνω μόνο μέσω της Πολεμικής Αεροπορίας. Αλλά εάν πήγαινα προς τα εκεί από τα 17 μου χρόνια, θα είχα χάσει τους γονείς μου πάρα πολύ νωρίς, γιατί απ' τον φόβο τους θα είχαν πεθάνει. Κι έτσι δεν το έκανα. Ούτως ή άλλως, με είχε ήδη απορροφήσει και το τραγούδι, που επίσης το αγαπούσα πάρα πολύ. Μπήκα από πολύ μικρός στον χώρο του τραγουδιού επαγγελματικά, οπότε άφησα την αγάπη των ουρανών στην άκρη. Αλλά, όταν αργότερα είδα ότι μπορούσα να πραγματοποιήσω το όνειρό μου σπουδάζοντας στην Πολιτική Αεροπορία, αποφάσισα να προχωρήσω. Στην αρχή για να πραγματοποιήσω ένα από τα όνειρά μου τα παιδικά. Αλλά αργότερα κόλλησα απολύτως το μικρόβιο, διότι η αεροπορία έχει μια μαγεία που, αν πραγματικά σε αγγίξει και την αισθανθείς σε όλο το μεγαλείο της, μετά δεν μπορείς να της ξεφύγεις. Σπούδασα, διάβασα πολύ και σήμερα πετάω μεγάλα αεροπλάνα. Με βοήθησε στην απόφασή μου και το γεγονός ότι τα τελευταία χρόνια η καλλιτεχνική μας δουλειά δεν είναι πια όπως ήτανε πριν από 20 χρόνια, που ο τραγουδιστής δούλευε σε καθημερινή βάση. Κι έτσι μπορώ να συνδυάζω και τις δυο μου ιδιότητες».