Γιώργος Μητσικώστας: Η απόλυση και η πρόσληψη που δεν έγινε ποτέ

«Η πρώτη φορά που βρέθηκα χωρίς δουλειά παρά τη θέλησή μου -μια χρονιά απείχα οικειοθελώς γιατί ήθελα να πάρω, έστω και καθυστερημένα, το πτυχίο μου- ήταν το '97. Ημουν τέσσερα χρόνια εκτός. Τότε μου το είχαν πει και η Μαλβίνα και η Λιάνα Κανέλλη: ''Σε κυνηγάει το καθεστώς Σημίτη, δεν πρόκειται να κάνεις τίποτα''. Και πρόσθετε η Μαλβίνα: ''Εχω μείνει πια μόνο εγώ, μόνη μου, και είμαι σίγουρη ότι θα με κόψουν σύντομα''. Πάλευα εγώ, αλλά ήταν κλειστές όλες οι πόρτες. Ραδιόφωνα, τηλεοράσεις, τα πάντα. Επέστρεψα το 2000 ραδιοφωνικά στον ΣΚΑΪ. Εγώ κοιτάω τη δουλειά μου και θέλω να αρέσω στον κόσμο. Κοιτάζω στο προσκήνιο και όχι στο παρασκήνιο. Το 2001 όμως, όταν ξεκίνησα και τηλεόραση στο ALTER μετά από τέσσερα χρόνια, είχαμε τη φρεσκοεκλεγμένη δεύτερη κυβέρνηση Σημίτη. Καθώς μόλις είχαν προηγηθεί οι εκλογές της δεύτερης τετραετίας δεν τους ενδιέφερα πολύ» τόνισε στο Πρώτο Θέμα. «Οσο χτυπούσα τον Μητσοτάκη, το ΠΑΣΟΚ έτριβε τα χέρια του. Οταν όμως μετά ήρθε στην εξουσία ο Σημίτης, το 1996, έκανα άλλη μία χρονιά στον ΑΝΤ1, '96-'97, και μετά πάπαλα. Η σάτιρα δεν έχει νόημα αν δεν είναι απέναντι από την εξουσία. Θυμάμαι, με είχε πιάσει τότε κάποιος που ήξερε πρόσωπα και πράγματα και μου είπε: ''Μη σατιρίζεις τον Σημίτη, τώρα που ανακοινώθηκε ότι πήραμε τους Ολυμπιακούς έχουν δρομολογηθεί κάποια πράγματα που δεν χρειάζεται να γίνεται σάτιρα, κάτσε και συ, ηρέμησε''. Ο συγκεκριμένος δεν ήταν όμως ένα ηχηρό όνομα ώστε να είμαι σίγουρος ότι ξέρει για τι μιλάει, δεν μπορούσα να καταλάβω ότι αυτός ο άνθρωπος ήταν μέσα στο Μέγαρο Μαξίμου, ήξερε και ήθελε να με προφυλάξει».
«Το ότι κάποιοι με εκδίωκαν και δεν με άφηναν να βρω δουλειά με στεναχωρούσε πέρα από συναισθηματικά και για καθαρά οικονομικούς λόγους. Ο,τι δεν σε σκοτώνει όμως σε κάνει πιο δυνατό. Οι τρόποι που χρησιμοποιούσαν ήταν δόλιοι, ήθελαν και να με σπάσουν και ηθικά. Το βιογραφικό μου και η δουλειά μου ήταν γνωστά. Ετσι, όταν πήγαινα κάπου άρχιζαν τα ''ναι, σε θέλουμε, αλλά κάνε μας ένα demo και θα σε ειδοποιήσουμε'' ή ''θέλεις να γράφεις στην εφημερίδα ή να κάνεις εκπομπούλα; OK, αλλά βρες μας έναν χορηγό'', τη στιγμή που όλοι οι άλλοι στο κανάλι δεν είχαν χορηγό. Το αποκορύφωμα βέβαια που μου συνέβη τα τελευταία χρόνια και ήταν μάλιστα το μεγαλύτερο ''παίξιμο'' ήταν όταν με φώναξαν και μου είπαν: ''Καλώς ήρθες. Πόσα θες, τόσα, OΚ. Σήμερα είναι Παρασκευή, την Τρίτη έλα στον οικονομικό διευθυντή να φέρεις τα απαραίτητα χαρτιά''. Πανηγυρίζεις εσύ με τους φίλους σου το Σαββατοκύριακο, λες ''επιτέλους, έπιασα δουλειά''. Και τη ∆ευτέρα ενώ ετοιμάζεσαι να φύγεις από το σπίτι σε παίρνουν τηλέφωνο, για να μη γίνουν και ρεζίλι, και σου λένε: ''Ξέρετε, μην έρθετε σήμερα γιατί -ξέρω γω- ξεσκονίζουμε τα γραφεία και καρφώνουμε κάτι κάδρα και θα σας ειδοποιήσουμε εμείς πότε να 'ρθείτε''. Και την ημέρα που ήταν προγραμματισμένη η δική σου εκπομπή, βλέπεις στον αέρα την κυρία Ολγα Σκορδοπούτσογλου να κάνει ό,τι είχες συμφωνήσει εσύ με τα ίδια και περισσότερα χρήματα από σένα. Και εκεί καταλαβαίνεις. Αυτό που εικάζω είναι ότι αυτός που είπε το ''ναι'' για μένα, κατά τη διάρκεια του Σαββατοκύριακου κάπου, σε κάποια παρέα, σε κάποιο σκάφος, σε κάποια κρεβατοκάμαρα, ή δεν ξέρω γω πού, το ανέφερε: ''Α, ξέρεις, θα φέρω και τον Μητσικώστα'' και κάποιος τον αποθάρρυνε λέγοντας ένα εκφοβιστικό ''θα μπλέξεις''. Ηταν περίεργο γιατί ενώ οι εκπομπές μου είχαν επιτυχία και στην τηλεόραση και στο ∆ιαδίκτυο -το ''Balla Like'' μάλιστα βραβεύτηκε στα Social Media Awards-, παρ' όλα αυτά δεν συνέχιζαν άλλη σεζόν. Συγκεκριμένα, για το ''Balla Like'' μου λέει κάποιος: ''Ξέρεις γιατί δεν συνέχισες; Για δες ποιους μιμήθηκες;''. Και λέω: ''Ποιος, αυτός;'', για ένα πρόσωπο φαινομενικά ακίνδυνο. ''Αυτός'', μου λέει, ''έχει τέτοια δύναμη και εξουσία''. Η δουλειά μου πάντα κινδύνευε από τους αυλικούς».