Ελένη Δήμου: «Θεωρώ ότι στη μουσική υπάρχει χώρος για όλα»

«Δεν πιστεύω ότι θα αλλάξει ποτέ το ταμπεραμέντο του Έλληνα, που λέει ''θα πάω να χορέψω, να ξεδώσω. Είμαι καψούρης και θέλω να ακούσω καψουροτράγουδα''» λέει η τραγουδίστρια στη real και συνεχίζει: «Μπορεί να λιγοστέψουν οι άνθρωποι που προτιμούν αυτόν τον τρόπο για να εξωτερικεύσουν ό,τι αισθάνονται, μπορεί να γίνουν μειονότητα, αλλά δεν νομίζω ότι θα εκλείψουν».

Κάθε εποχή είχε το δικό της «καψουρο-ρεπερτόριο»;

«Ε, βέβαια. Θεωρώ ότι στη μουσική υπάρχει χώρος για όλα. Μια και οι περισσότεροι με θεωρούν λαϊκή τραγουδίστρια, θα μου ήταν πολύ εύκολο να πω κι εγώ τέτοιου είδους τραγούδια».

Τι σας εμπόδισε;

«Ο καλλιτέχνης πρέπει να διαλέξει την «όχθη» του».

Εσείς τι είδους τραγουδίστρια είστε;

«Από την αρχή, τον εαυτό μου τον είχα κατατάξει στις ερωτικές φωνές. Δηλαδή, σαν να ήρθε μια τραγουδίστρια να τραγουδήσει στο αφτί σου εκείνα που θες και εκείνα που δεν θες να ακούσεις. Οι Κινέζοι λένε: «Χρειάζονται πολλοί και διαφορετικοί για να γίνει αυτός ο κόσμος». Αρα, δεν μπορούμε μέσα στην κοινωνία να έχουμε όλοι μας την ίδια κουλτούρα, την ίδια παιδεία ή τον ίδιο τρόπο σκέψης».

Ποτέ δεν νιώσατε να σας ενοχλεί αυτού του είδους το ρεπερτόριο;

«Όχι. Διαφωνώ, όμως, όταν βλέπω ότι τα μέσα ενημέρωσης εξυπηρετούν όλα τα ευτελή καψουροτράγουδα, ώστε να γίνονται γρήγορα γνωστά, ενώ κουκουλώνουν εκείνους που βρίσκονται στην «απέναντι όχθη» και εξαφανίζουν σπουδαίους μουσικούς και στιχουργούς, δηλαδή αληθινούς δημιουργούς, που τα τραγούδια τους έχουν βάση και ουσία».