Ναταλία Γερμανού: «Όταν χάνεις ένα πολύ δικό σου πρόσωπο, δεν νομίζω ότι το ξεπερνάς ποτέ»

«Εγώ λοξοδρόμησα. Η καριέρα του πατέρα μου είναι αναντικατάστατη. Δεν μπορεί να επαναληφθεί ούτως ή άλλως. Ήταν συγγραφέας, δημοσιογράφος, έκανε εκπομπές που δεν είναι δυνατόν να ξαναγίνουν στην τηλεόραση. Εκείνος ήταν στη Λεωφόρο Κηφισίας και εγώ στον παράδρομο για να μην πατήσω πάνω του. Η σύγκριση μαζί του θα με συνέθλιβε. Έκανα και εγώ τηλεόραση, έγραψα ένα βιβλίο, αλλά σίγουρα όχι σαν αυτά που έγραφε εκείνος και δεν ασχολήθηκα ποτέ με τη δημοσιογραφία, ενώ εκείνος ήταν εξαιρετικός δημοσιογράφος. Για αρκετά χρόνια ήμουν η σκιά του, η κόρη του Φρέντυ Γερμανού. Πέρασε μεγάλο διάστημα για να πει ο χώρος «η Ναταλία». Αλλά αυτό μόνο με το χρόνο το κερδίζεις και δουλεύοντας», εξομολογείται στο περιοδικό Εγώ και συνεχίζει μιλώντας για τον χρόνο που της πήρε να συνηθίσει την απώλεια του πατέρα της. «Τον πρώτο ενάμιση χρόνο τον έζησα μέσα σε βαρύτατο πένθος. Ήμουν σε μια μόνιμη κατάσταση οργής και άρνησης. Κατόπιν κατέληξα ότι αυτός ο άνθρωπος δεν έχει φύγει, είναι παντού μέσα και γύρω μου. Κάπως έτσι αποφάσισα ότι θα το χειρίζομαι. Όταν χάνεις ένα πολύ δικό σου πρόσωπο, δεν νομίζω ότι το δεν το ξεπερνάς ποτέ».