Αλεξίου: Η συγκινητική ιστορία πίσω από το γαλλικό βιβλίο που μετέφρασε
Η Χάρις Αλεξίου, η οποία δεν επαναπαύεται ποτέ και θέλει να καταπιάνεται πάντα με κάτι, όταν δεν τραγουδάει με τη μελωδική φωνή της, ασχολείται με σπουδαία πράγματα όπως είναι η μετάφραση από τα γαλλικά ενός βιβλίου που φιλοξενεί στις σελίδες του μία συγκλονιστική ιστορία.
Πρόκειται, σύμφωνα με τη real, για τη βιογραφία του Γάλλου Φαμπιέν Μαρσό, ενός νεαρού καλλιτέχνη με το ψευδώνυμο GCM (Grand Cοrps Malade), ο οποίος ασχολείται με τη slam rap και είναι πολύ γνωστός και αγαπητός στη χώρα του. «Στα 20 χρόνια του έκανε βουτιά σε πισίνα που δεν ήταν γεμάτη και έμεινε ατελώς τετραπληγικός. Μετά άλλαξε δουλειά και ασχολήθηκε με τη μουσική. Κάποια στιγμή βρισκόμουν στο Παρίσι, στη ραδιοφωνική εκπομπή του Νίκου Αλιάγα, και μου έδωσε το βιβλίο του Φαμπιέν. Το διάβασα και αμέσως έκανα τη σύνδεση στο μυαλό μου με την περιπέτεια που έζησε ο αδελφός μου, ο Γιώργος», αποκάλυψε στο Love Radio 97.5 η ερμηνεύτρια με συγκίνηση, και συνέχισε: «Πάνε οκτώ χρόνια από τότε που συνέβη αυτό στον Γιώργο. Ο Φαμπιέν περιγράφει τη ζωή που έκανε στο κέντρο αποκατάστασης με τους άλλους ασθενείς και πώς σιγά-σιγά -είχαν πει οι γιατροί πως δεν θα περπατήσει ποτέ ξανά- κατάφερε να ξανασταθεί στα πόδια του. Τώρα πια εμφανίζεται με την πατερίτσα του. Είναι ένα πολύ όμορφο αγόρι και έχει κάνει τεράστια καριέρα. Είχαμε βρεθεί σε ένα τηλεοπτικό πλατό στο Παρίσι κάποτε, καλεσμένοι σε ένα αφιέρωμα στον Ντέμη Ρούσσο. Όπως διάβαζα, λοιπόν, το βιβλίο και ξαναζούσα την κατάσταση του αδελφού μου, είπα να δοκιμάσω. Ήταν μία περίοδος που δεν εμφανιζόμουν. Ήμουν στο Παρίσι και έτσι τόλμησα να αρχίσω σιγά-σιγά να το μεταφράζω. Δεν είναι λογοτεχνικό βιβλίο, είναι βιογραφία της ζωής του. Έχει στην αρχή τους στίχους δύο τραγουδιών του, αλλά μετά είναι η ιστορία του. Εκείνο που με δυσκόλεψε ήταν η γλώσσα των νέων, που δεν... την έχω. Η νεολαία έχει πάρει πάρα πολλά από τους Άραβες. Έπρεπε, λοιπόν, να τα ψάξω περισσότερο. Χάρηκα πάρα πολύ που το έκανα. Στα γαλλικά ο τίτλος σημαίνει «Οι ασθενείς», αλλά στην Ελλάδα το βιβλίο τιτλοφορείται «Πάντα ήρωες». Δεν είδα στο βιβλίο μόνο την προσωπική ιστορία του Φαμπιέν, αλλά τον άγνωστο κόσμο των αναπήρων. Αυτό που με συγκίνησε είναι ότι κανένας μας δεν ξέρει, εκτός αν έχει άνθρωπο στην οικογένειά του, τι περνούν αυτοί οι άνθρωποι».