Δέσποινα Στυλιανοπούλου: «Η Αλίκη, όπου κι αν πήγαινε, νόμιζες ότι τη συνόδευε ένας προβολέας!»

«Η Αλίκη, όπου κι αν πήγαινε, νόμιζες ότι τη συνόδευε ένας προβολέας! Ήταν μία εργάτης της τέχνης! Λάτρευε τόσο πολύ τη δουλειά της που τελικά έφυγε επάνω στο σανίδι! Δεν ξέρω αν είχε διαισθανθεί ότι είχε ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας, γιατί ως Καρκίνος ήταν βαθιά διαισθητικό άτομο, αλλά λίγο πριν πεθάνει, μου είχε πει κάτι που με έχει συγκλονίσει. Όταν τέλειωσε τις παραστάσεις της "Μελωδίας της Ευτυχίας" στην Αθήνα, έτυχε να συναντηθούμε στα γενέθλια μιας κοινής μας φίλης, της Λίτσας. Η Αλίκη, εκείνο το βράδυ, ήρθε κατευθείαν από την πρόβα, γιατί η παράσταση θα παιζόταν για δέκα μέρες στον Πειραιά και μετά θα συνέχιζε στη Θεσσαλονίκη. Φαινόταν πολύ κουρασμένη και στενοχωρημένη. Ήρθε, λοιπόν, και κάθισε δίπλα μου και, κάποια στιγμή, σκύβει και μου λέει: "Να σου πω κάτι Ψιψίνα; Αυτό το έργο το σιχάθηκα! Κουράστηκα πια!". Αυτή τη λέξη η Αλίκη δεν την είχε πει ποτέ, για καμία από τις παραστάσεις που έπαιζε, γιατί ξέρει όλο το ελληνικό θέατρο πόσο εργατική ήταν και πόσο αγαπούσε τη δουλειά της! Ακούγοντας αυτά τα λόγια της είπα: "Κάνε τότε αυτές τις δέκα παραστάσεις που έχεις στον Πειραιά και ακύρωσε τις επόμενες". "Εσύ μου το λες αυτό;", με ρωτάει και προσθέτει: "Εμείς ριχνόμαστε πρώτες στη μάχη κι ας σκοτωθούμε!". Τελικά, η Αλίκη ανέβηκε στη Θεσσαλονίκη και εκεί έδωσε και την τελευταία της παράσταση», δήλωσε στο περιοδικό «Down Town Κύπρου».