Παναγιώτης Σουπιάδης: Η περιπέτεια της υγείας του και η αδικία που ένιωσε

«Ο καθένας έβγαινε στο χώρο του με κάποιο «διαβατήριο», ανάλογα το «ταξίδι» που έκανε. Εμένα ποτέ δεν με πείραξαν, δεν μου έκαναν ανήθικες προτάσεις. Έπαιζα και βρισκόμουν στο χώρο γιατί έκανα δουλειά και όχι συνεντεύξεις, ούτε κάμερες ούτε τα βράδια με την παρεούλα, τίποτα», εξήγησε στο Λοιπόν και συνέχισε για την ζωή του στην Λάρισα. «Τα τελευταία δυο χρόνια ζω μόνιμα στον Αμπελώνα έξω από τη Λάρισα. Πέρασα κάποιες καλλιτεχνικές δυσκολίες, αλλά και με την υγεία μου. Πρωταγωνιστώ σε ένα θέατρο, σκηνοθετώ κιόλας, είμαι μέσα στο χώρο, μου αρέσει να μυρίζω το «σανίδι». Από μικρό παιδάκι ήμουν και παραμένω ερωτευμένος με το θέατρο». Η δημοσιότητα δεν του άλλαξε την ζωή, αφού όλα αυτά τα χρόνια ήταν ήπιων τόνων. «Δεν έκανα ποτέ θίασο, ήμουν μέσα στους μεγάλους και περίμενα να πάρω τη σειρά μου. Προτίμησα να είμαι κάτω, να μην παλεύω και να κάνω κάποιες δικές μου παραστάσεις και πήγα στην επαρχία. Το τηλέφωνό μου και οι προτάσεις δεν σταματούσαν και κάποια στιγμή άρχισε να σταματάει και αυτό». Ο Παναγιώτης Σουπιάδης μίλησε και για την αδικία που έχει νοιώσει. «Την αδικία τη νοιώθεις και την αισθάνεσαι ανά πάσα στιγμή, την αναπνέεις. Εγώ πάλεψα με τα θηρία. Ούτε πόρτες χτυπάω, ούτε τηλέφωνα, εμένα με ήξεραν δεν ήμουν τηλεφωνάκιας. Αν το είχα αυτό θα ήμουν σταρ». Ο ηθοποιός δεν θα μπορούσε να μην αναφερθεί και στην εποχή της βιντεοκασέτας. «Μου άρεσε πολύ η εποχή της βιντεοκασέτας. Δεν με νοιάζει τι λένε οι άλλοι για την εποχή αυτή. Ξέρω ότι η εποχή αυτή μου μεγάλωσε τα παιδιά».