Χαρούλα Λαμπράκη: «Τραγουδούσαμε με κρύο, βροχή, χιόνι, ζέστη, δεν τα υπολογίζαμε τότε αυτά, ήταν ωραία»

«Από πολύ μικρή, στα χωράφια. Είχαμε πολλές σταφίδες. Πήγαινα μαζί με τους γονείς μου και μαζεύαμε τα σταφύλια. Παίρναμε τα κοφίνια από τα κλήματα, τα πηγαίναμε στα αλώνια, εκεί τα αδειάζαμε, γινόταν διαλογή των σταφυλιών, τα απλώναμε να τα βλέπει ο ήλιος και αυτά σιγά-σιγά έπρεπε να ξεραθούν για να γίνει η μαύρη σταφίδα και να τη μαζέψουμε», λέει στο περιοδικό Λοιπόν και μιλά για την εποχή που ξεκίνησε να τραγουδά. «Στο χωριό μου έβγαλα το δημοτικό και μετά γυμνάσιο στη Ζαχάρω. Ήταν 3,5 χλμ. μακριά. Αυτοκίνητα δεν υπήρχαν, μόνο τρένο και ήθελες ένα πενηνταράκι να πας Κακόβατο - Ζαχάρω. Δεν υπήρχε το πενηνταράκι και όλα τα παιδιά του χωριού πηγαίναμε με τα πόδια. Τραγουδούσαμε στις γραμμές του τρένου με κρύο, βροχή, χιόνι, ζέστη, δεν τα υπολογίζαμε τότε αυτά, ήταν ωραία όμως. Τα θυμάμαι με αγάπη και νοσταλγία».