Φάνης Μουρατίδης: «Μικρός ήθελα να γίνω ναυτικός, μετά παπάς, μετά γυμναστής»

«∆εν ξέρω» τόνισε στο Πρώτο Θέμα και συνέχισε: «Τυχαία έγινα. Το οφείλω σε έναν καθηγητή μου στο φροντιστήριο. Κάναμε έναν χορό κι εγώ για πρώτη φορά στη ζωή μου συμμετείχα σε κάτι. Ένας μαθηματικός μου είπε «ρε συ, Φάνη, δεν έρχεσαι κι εσύ να κοροϊδέψουμε τους καθηγητές;». Μου άρεσε η ιδέα. Κάναμε τον χορό και έγινε της κακομοίρας. Εγώ βέβαια δεν ήξερα τι θέλω να γίνω. Μικρός ήθελα να γίνω ναυτικός, μετά παπάς, μετά γυμναστής, μετά πέρασα στο Οικονομικό. Πραγματικά δεν ήξερα τι ήθελα να κάνω. Ηταν επιλογή Θεού. Το οφείλω στον μαθηματικό μου. Εκτοτε κάθε μέρα μου έλεγε «στο θυμίζω, εσύ πρέπει να γίνεις ηθοποιός». Κάθε μέρα! Μου το πέρασε στο κεφάλι ώσπου είπα «μήπως τελικά;». Πήγα από περιέργεια σε μια οντισιόν για μια παιδική παράσταση, το «Ο Ταρζάν και οι Αμαζόνες». Και με πήρανε. Έκανα έναν φίλο του Ταρζάν. 1988. Εκείνη τη χρονιά έδωσα και στη δραματική σχολή.
- Ναυτικός γιατί θέλατε να γίνετε;
«Λόγω ενός θείου μου που ήταν ναυτικός. Με γοήτευε ότι έφερνε πράγματα. Άλμπουμ από την Ιαπωνία, παγόδες, τζιπ παιχνίδια από την Αμερική. Κι εγώ φαντασιωνόμουν. ∆εν είχα το αίσθημα του ταξιδιού. Σε αεροπλάνο να φανταστείς μπήκα πρώτη φορά 17 χρονών, όταν πήγαμε πενταήμερη στο Ηράκλειο. Και ένιωθα ότι αναβαθμίστηκα πολύ. Στη φαντασία μου, λοιπόν, το ταξίδι ήταν κάτι άπιαστο. Έβλεπα τον Οδυσσέα μέσα σ' αυτό. Μετά από χρόνια, όταν έκανα δώδεκα μέρες σε ένα καράβι, είπα στον εαυτό μου: «Τι μα...κία πήγες να κάνεις, άγιο είχες και δεν έγινες ναυτικός».