Συνεργάτης της Γαρμπή αποκαλύπτει: «Έζησα ως ανήλικος επί μήνες σε οίκο ανοχής»

Έπειτα από τριάντα δύο χρόνια πολύ επιτυχημένης καριέρας ως χορευτής και χορογράφος- τα τελευταία 23εκ των οποίων στην Ελλάδα- αποφάσισες να εγκαταλείψεις την χώρα
«Δεν έφυγα ποτέ από την Ελλάδα, γιατί δεν ήμουν ποτέ πουθενά. Ο τόπος δεν κάνει τη καταγωγή. Προσωπικά το σπίτι μου είναι όπου αισθάνομαι καλά», λέει ο Γιώργος Καλογερόπουλος!
Χρονογράφησες τους μεγαλύτερους Έλληνες ερμηνευτές. Την τελευταία τετραετία άλλαξες ολοκληρωτικά πλεύση ασχολούμενος με την φωτογραφία με αποκορύφωμα την έκθεση που παρουσιάζεις στο Μόναχο σήμερα , αλλά και την συνεργασία σου με το αμερικάνικο national geografic. Πώς αισθάνεσαι επανατοποθετούμενος εξ' αρχής απέναντι στα πράγματα;
«Είναι το ίδιο μαγικά σαν τη γέννηση. Ο χορός ως μορφή τέχνης με εξέφραζε. Όταν μεγάλωσα δεν ήθελα να με ξεράσει αυτό που με εκφράζει. Πήρα διαζύγιο πριν λεχθεί το... χωρίζουμε. Φωτογραφίζω, όπως χορεύω. Κυλιέμαι στο πάτωμα, είμαι στο ένα πόδι, κρεμιέμαι από τα κάγκελα, παίρνω απίθανες πόζες και επιζητώ να παίρνουν τις ίδιες πόζες και οι φωτογραφιζομενοι. Η φωτογραφία είναι σα ψυχανάλυση»
Έχεις μια ιδιαίτερα ανατρεπτική ζωή. Μου έκανε εντύπωση ότι στην εφηβεία έφυγες ουσιαστικά μόνος σου από το σπίτι σου στην Ελλάδα.
«Είμαι ταξιδιώτης. Αν αρνηθώ αυτόν τον τίτλο θα είμαι δυστυχισμένος. Έπρεπε να αποδεκτώ το ρόλο μου. Όλοι γεννιόμαστε για κάποιο λόγο. Έφυγα πολύ νωρίς από τους δικούς μου, γιατί έπρεπε να ανακαλύψω τη ζωή, τον εαυτό μου και τον κόσμο. Ως έφηβος δεν έχεις την αίσθηση του κινδύνου. Είσαι αθάνατος. Ταξίδεψα αρχικά στην Αγγλία»
Τι έκανες εκεί;
«Χορό. Αυτή ήταν η μοναδική μου απόφαση»
Οι δικοί σου το ήξεραν;
«Όχι. Εξαφανίστηκα από το σπίτι»
Έπειτα από πόσο διάστημα βρέθηκες ξανά μαζί τους ;
«Έπειτα από μερικά χρόνια. Η μεγαλύτερη λατρεία μου ήταν η μητέρα μου και ο πατέρας μου. Δεν έφυγα από τους δικούς μου, αλλά από την ...αυλή που δεν με χώραγε. Έτσι βρέθηκα ως πιτσιρίκι πρώτα στην Αγγλία, έπειτα στη Γαλλία και μετά στην Αμερική»
Υπήρξαν στιγμές που κινδύνευες;
«Έμεινα πολλές φορές άστεγος, απένταρος, χωρίς φαγητό. Το εισόδημά μου δεν έφτανε ούτε για πατατάκια. Επί ένα εξάμηνο είχα τα χρήματα για να τρώω μία σοκολάτα την ημέρα. Έψαχνα τρόπους για να αντιμετωπίσω την πείνα μου. Λιποθυμούσα στην σχολή που έκανα μαθήματα χορού για να μου δίνουν πορτοκαλάδα και γεύμα που ήταν υποχρεωμένοι ώστε να συντηρηθώ για την επόμενη ημέρα. Έπρεπε να πραγματοποιήσω το όνειρό μου»
Πόσες ημέρες έμεινες άστεγος;
«Έχω μείνει τρεις ημέρες στο μετρό στο Παρίσι, σαν closar. Έζησα ως ανήλικος επί μήνες σε οίκο ανοχής στη Νέα Υόρκη, με μία κοπέλα που βρήκε σε εμένα το παιδί που δεν θα έκανε ποτέ»
Συνέβη τυχαία;
«Όλα τυχαία γίνονται. Ήμουν ανήλικος και είχα υποτροφία για μία σχολή χορού στη Νέα Υόρκη. Έπειτα από κόπο έφτασα εκεί. Μία κοπέλα μου έκανε ψωνιστήρι. Δεν είχα χρήματα να συντηρηθώ ούτε για την επόμενη ημέρα. Της εξήγησα την ιστορία μου λέγοντας της ότι δεν έχω να φάω. Για να με βοηθήσει με υιοθέτησε . Πήρε την κηδεμονία μου»
Φαντάζομαι ότι είναι σοκαριστικό για έναν έφηβο να βρίσκεται μόνος του στη Νέα Υόρκη.
«Ήμουν ένα ανήλικο βλαχαδερό στη μέση του πουθενά παραμονή Χριστουγέννων σε μία άγνωστη πόλη. Δε φοβόμουν. Έλεγα " Υπάρχουν Έλληνες στην Αστόρια. Κάποιος θα με φιλοξενήσει". Δεν τους χρειάστηκα ποτέ. Με προστάτευσε εκείνη . Έμενα μαζί της στον οίκο ανοχής. Νόμιζα ότι ζούσα σε ταινία και ότι ο σκηνοθέτης θα μου έλεγε "Cut. Πάμε στην επόμενη σκηνή". Δούλευα παράλληλα σε επτά δουλειές για να φάω»
Ξαφνικά έφυγες για το Λος Άντζελες.
«Έφυγα από λάθος για ένα εξτρά στο καζίνο. Τα πράγματα στη Νέα Υόρκη πήγαιναν καλά. Από παιδί είχα την τάση να φεύγω όταν κλείνει ένας κύκλος. Γνώρισα μία κοπέλα η οποία ζούσε στο Λος Άντζελες και μου πρότεινε μία δουλειά με μία ομάδα χορού. Βρέθηκα μαζί της και παντρευτήκαμε εκεί. Την ερωτεύτηκα κεραυνοβόλα»
Ποιος ήταν ο επόμενος σταθμός ;
«Η επιστροφή στην Ελλάδα δουλεύοντας στα μπουζούκια. Ήταν ένα εκπληκτικό κεφάλαιο της ζωής μου. Συνεργάστηκα σχεδόν με όλους τους καλλιτέχνες. Οι χρυσές μου εποχές σ' αυτή τη δουλειά ήταν με τη Γαρμπή, τον Αλκαίο, τον Πλούταρχο, το Μητροπάνο . Πέρασα πρώτα βέβαια από την σχολή Πλέσσα. Ήταν σχολείο. Με έμαθε να μη φοβάμαι να μη ντρέπομαι και να καμαρώνω. Ο Πλέσσας ήταν αυστηρός χωρίς να χρησιμοποιήσει ποτέ την προστακτική. Όταν με εμπιστεύθηκε εκείνος έπαψα να φοβάμαι»

Πώς προέκυψε η συνεργασία σου με τη Γαρμπή;

«Άφησε μήνυμα στον τηλεφωνητή λέγοντάς μου "Είμαι στην Θεσσαλονίκη. Θέλω να συνεργαστούμε. Θα σου κλείσω ένα εισιτήριο να έρθεις το Σαββατοκύριακο" Αρχικά νόμιζα ότι ήταν ένας από τους φίλους μου που έκαναν πλάκα. Συνήθως άφηναν μήνυμα ¨"Γεια σου είμαι η Μαντόνα, ο Μάικλ Τζάκσον θέλεις να δουλέψουμε μαζί" ; Όταν γνωριστήκαμε την καψουρεύτηκα».

Γιάννης Πλούταρχος ;

«Με το Γιάννη ήταν σα να παίζω σε ελληνική ταινία. Ήταν πολύ ωραίο για να είναι αληθινό»

Τι σου έμεινε από το Δημήτρη Μητροπάνο;
«Μου έλεγε "Είσαι τυχερός γιατί με γνώρισες στα ήσυχα μου" Ήταν από τα πιο ευγενικά και σπουδαία άτομα που έχω γνωρίσει στη ζωή μου με χιούμορ μέχρι τρέλας. Η πρώτη φωτογράφηση εξωφύλλου που έκανα σε cd ήταν του Μητροπάνου. Δεν περίμενα ποτέ ότι θα μου ζητήσει να τον φωτογραφήσω», αποκαλύπτει μιλώντας στο Πρώτο Θέμα.