Πέμη Ζούνη: «Δεν άλλαξα όταν είχα την ιδιότητα του πολιτικού. Υπέστην μια βαριά συγκυρία»

«Νιώθω λιγότερο βάρος, αλλά παραμένω βαθιά ανήσυχη. Δεν άλλαξα όταν είχα την ιδιότητα του πολιτικού. Θεωρώ ότι έχω έρμα. Υπέστην μια βαριά συγκυρία, αλλά δεν άλλαξα ως άνθρωπος. Αν επιβιώσεις απ' αυτήν την εμπειρία ηθικά, έχεις κερδίσει πολλά», δηλώνει.

Όσο για το αν έκανε την επιβεβλημένη επανάσταση της νιότης. «Εξωτερικά ποτέ δεν έκανα επανάσταση. Εσωτερικά, όμως, έκανα την επανάσταση της συνειδητοποίησης. Έψαξα να βρω τα δικά μου "θέλω" για να γκρεμίσω τα κληρονομημένα που μου φαινόντουσαν λάθος. Εξωτερικά όμως συνέχιζα να φαίνομαι ήσυχη», αποκρίνεται.

Σπούδασε Φιλοσοφία στο Καποδιστριακό, πήγε στο Παρίσι να παρακολουθήσει μαθήματα στο Πανεπιστήμιο της Ναντέρ, αλλά τελικά την κέρδισε το Εθνικό. «Μεγάλωσα σε ένα περιβάλλον που αγαπούσε τη γλώσσα και τη σκέψη και έτσι την αγάπησα κι εγώ. Πιστεύω πως για να γίνεις συγκροτημένος πρέπει να ασχοληθείς με τις ανθρωπιστικές επιστήμες. Ξέρετε, ήθελα να λειτουργήσει και ως δίχτυ ασφαλείας. Ήθελα να έχω έναν τρόπο να βγάζω το ψωμί μου. Βρέθηκα μόνη για πρώτη φορά στο Παρίσι. Μακριά από την οικογένεια. Πολύτιμη και μεθυστική εμπειρία. Έζησα τον απόηχο της καλής εποχής των πανεπιστημίων του Παρισιού. Άνοιξαν τα μάτια μου, τα αυτιά μου. Νόμιζα πως ζούσα στη Βαβυλωνία. Ήταν ένα υπέροχο ξάφνιασμα. Γύρισα στην Ελλάδα γιατί δούλευα στο Πανεπιστήμιο, έκανα έρευνα στη Φιλοσοφία με υποτροφία. Θα μπορούσε να είναι η αρχή μιας ακαδημαϊκής καριέρας. Μπήκα στο Εθνικό. Δεν ήταν ένας άγνωστος μαγικός κόσμος το θέατρο. Με είχε εισαγάγει ο πατέρας μου, ο Λάμπρος Ζούνης (σ.σ.: γνωστός κομπέρ της εποχής), σε αυτό τον χώρο από μικρή», αναφέρει μιλώντας στο Πρώτο θέμα.