Σταμάτης Φασουλής: «∆εν πληρώθηκε κατ’ αναλογίαν η κρίση»

«Ε, όχι πιο πολλά από τις καφετέριες. Αν δεις όλα αυτά τα μαγαζιά που υπάρχουν εν κρίσει, τα θέατρα είναι πολύ λίγα. Την κρίση δεν την έζησα καλά. ∆εν με νοιάζει τόσο η οικονομική, γιατί εγώ ήμουν από τους τυχερούς που δεν την έζησα σε επίπεδο πείνας, ούτε στερήσεων, και πολλές φορές μάλιστα αισθανόμουν και ενοχές γι' αυτό. Είναι ότι δεν υπάρχει ελπίδα, είναι το αίσθημα της κρίσης που υπάρχει στους ανθρώπους γύρω σου. ∆εν βλέπεις ανθρώπους ευτυχισμένους, δεν βλέπεις ανθρώπους να σε κοιτάνε στα μάτια, ντρέπεσαι να τους κοιτάξεις κι εσύ, έχουμε κάνει όλοι ένα λάθος που το πληρώνουν όμως περισσότερο αυτοί που δεν φταίγανε. Και αυτό δεν είναι ωραίο, δεν είναι καθόλου ωραίο. ∆εν πληρώθηκε κατ' αναλογίαν η κρίση. Όλοι έχουμε το μερίδιό μας, αλλά όχι όλοι το ίδιο. ∆εν έχω το ίδιο μερίδιο εγώ και το ίδιο ο κ. Τσοχατζόπουλος, έτσι; Για να συνέλθει από αυτό το χαστούκι η κοινωνία θα περάσουν πολλά χρόνια. Ύστερα, βλέπω ότι δεν είμαστε και διατεθειμένοι. Όταν λέμε "να περάσει η κρίση", εννοούμε να γυρίσουμε σε αυτή την εμετική φούσκα του 2000. Αυτό δεν πρέπει να 'ναι όνειρο. Αυτό είναι εφιάλτης. Η Ιστορία όμως δεν σε ρωτάει. Πάντα γεννάει κάτι μόνη της από εκεί που δεν το περιμένεις. Υπήρχε πριν από δέκα χρόνια ο Τσίπρας; Υπήρχε πριν από μερικές βδομάδες ο Θεοδωράκης;» «Όχι, δεν νιώθω ισχυρός άνθρωπος του θεάτρου, όπως λες. Και δεν είμαι. Μπορώ να μείνω στον δρόμο σε 10 λεπτά. Αυτό ισχύει για όλους μας. Κι εμένα και εσένα μπορούν να μας πετάξουν σαν την τρίχα από το ζυμάρι» τόνισε στο Πρώτο Θέμα ο Σταμάτης Φασουλής.