Δωροθέα Μερκούρη: «Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως κάποτε θα ζήσω στην Ρώμη»

«Μου αρέσει το κέντρο της πόλης, η ζωντάνια του, τα χρώματα και οι μυρωδιές του. Όταν γύρισα από την Ιταλία, βρέθηκε ένα σπίτι στο παλιό κέντρο της Αθήνας. Είπα "αυτό είναι! Εδώ θα μείνουμε". Μ 'αρέσει να περπατάω και να βλέπω τα φώτα από τα σπίτια, κομμάτια από την παλιά Αθήνα, να βλέπω μια ιδέα από το βράχο της Ακρόπολης. Νιώθω ζεστασιά και ασφάλεια. Όταν βρήκα το σπίτι είπα πως αυτό μπορεί να με κρατήσει λίγο παραπάνω στην Ελλάδα, πέρα από το όριο των τριών χρόνων, που συνήθως μένω στις πόλεις. Η Ελλάδα δεν έχει δουλείες πια, όμως είναι η βάση για τη δουλειά μου στην Ευρώπη. Θεωρώ πως είναι ένα προστατευμένο περιβάλλον για τα παιδιά μου. Φίλοι και οικογένεια ζουν εδώ. Επιλέξαμε με τον πατέρα τους να πάνε σε αγγλόφωνο σχολείο, ώστε να μην έχουν προβλήματα προσαρμογής, όπου κι αν αποφασίσουν να ζήσουν στο μέλλον. Από τη στιγμή που γεννήθηκαν στην Αμερική, ας έχουν την πολυτέλεια της επιλογής», λέει η ηθοποιός στο περιοδικό Beaute και συνεχίζει μιλώντας για την Ρώμη. «Μου άρεσε πολύ η Ρώμη. Είχα υποσχεθεί στον εαυτό μου πως κάποτε θα ζήσω εκεί. Είμαι Ιταλίδα, αλλά δεν είμαι Ρωμαία. Γεννήθηκα στο Τορίνο αλλά είμαι από την Καλαβρία. Δουλεύοντας αργότερα στη μόδα και τον κινηματογράφο πήγαινα στη Ρώμη και το Μιλάνο. Όταν χώρισα το 2008 έφυγα από τη Νέα Υόρκη και γύρισα στη Ρώμη. Διαισθάνθηκα τότε πως ερχόταν η κρίση στην Ελλάδα. Είχε ήδη φανεί στη δουλειά μου, αλλά και στην Αθήνα με τις φασαρίες που είχαν ξεκινήσει. Ήμουν εξοικειωμένη με τα χαρακτηριστικά της κρίσης, την είχα βιώσει το 2005 στην Αμερική. Στη Νέα Υόρκη πήγαινα στην οντισιόν με το καροτσάκι. Συνηθιζόταν πολύ αυτό, δεν ήμουν η εξαίρεση. Όμως εγώ ήμουν και πολύ χαζομαμά και δεν ήθελα να αποχωρίζομαι τα παιδιά μου. Οι κόρες μου, δεκατεσσάρων και δέκα χρόνων σήμερα, σίγουρα θα έχουν παράπονα από μένα. Έτσι είναι η ζωή. Όλοι έχουν παράπονα από τους γονείς τους. Όμως δεν θα μπορέσουν να με κατηγορήσουν πως δεν τους έδωσα αγάπη, προσοχή, σημασία, ενδιαφέρον. Σίγουρα κι εμείς θα καταλάβουμε ποια λάθη κάναμε ως γονείς. Κάνω ό,τι καλύτερο μπορώ, μάγος δεν είμαι», καταλήγει.