Θανάσης Βασιλόπουλος: «Έκλαιγα επί τρία χρόνια. Δεν ξέραμε τι θα φάμε κι αν φάμε»

Σε μικρή ηλικία αναγκάστηκε να μάθει να παίζει κλαρίνο για να βοηθήσει την οικογένειά του. «Ούτε εννιά χρονών δεν ήμουν όταν ο πατέρας μου φόρτωσε όλο το βιος του στο φορτηγό ενός θείου που πούλαγε καρπούζια και πατάτες. Ήρθαμε από το Αγρίνιο στην Αθήνα. Δεν είχαμε που να πάμε. Έκλαιγα επί τρία χρόνια. Δεν ξέραμε τι θα φάμε κι αν φάμε», εξήγησε στο Πρώτο Θέμα και συνέχισε: «Έπρεπε να κάνω κάτι για την οικογένειά μου. Σκέφτηκα ότι έχω ταλέντο, ότι έπαιζα κλαρίνο. Έδωσα μια κατσαρόλα σε έναν ξάδελφο μου, αυτοσχέδιο μουσικό όργανο και το αριστερό μου παπούτσι. Σχεδόν ξυπόλυτοι παίζαμε σε ταβέρνες, σε ουζερί. Μάζεψα χρήματα, νοικιάσαμε σπίτι». Στην συνέχεια εξήγησε το πώς πήγε σχολείο. «Ένα πρωί πήγαμε να παίξουμε μουσική σε ένα πατσατζίδικο και αναγνώρισα έναν κύριο που έβλεπα κάθε μέρα. Τον θυμόμουν γιατί πήγαινε τις κόρες του στο σχολείο. Τον πλησίασα και του είπα να με πάει κι εμένα στο σχολείο και μου είπε την Δευτέρα το πρωί να πάω στις 07.30 το πρωί στο σπίτι του. Πήγα και κοιμήθηκα έξω από την πόρτα του από τις 3 τα ξημερώματα».