Λευτέρης Παπανικολάου-Γκιωνάκης: «Ήμουν ταυτισμένος με το επάγγελμα της οικογένειάς μου»
Ο Λευτέρης Παπανικολάου-Γκιωνάκης δεν μπήκε ποτέ σε διλήμματα για τον επαγγελματικό δρόμο που θα ακολουθούσε.
«Μεγάλωσα σε ένα σπίτι όπου όλη τη μέρα μιλούσαν για έργα, σκηνοθεσία και τέχνη. Μέναμε στην ίδια πολυκατοικία με τον παππού και οι επιρροές ήταν τεράστιες. Όταν πήγαινα στο Γυμνάσιο θέλησα να ακολουθήσω τον οικογενειακό δρόμο και να γίνω καλλιτέχνης, έχοντας προβληματισμό μέχρι την τελευταία στιγμή για το αν τελικά επιθυμώ να πάρω το χρίσμα του ηθοποιού ή του σκηνοθέτη. Όταν αποφάσισα ότι η σκηνοθεσία μού πάει καλύτερα, νομίζω ότι εκείνος που στενοχωρήθηκε περισσότερο ήταν ο παππούς μου, ο οποίος ήθελε και η τρίτη γενιά να ακολουθήσει τα χνάρια του» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.
Όπως θυμάται, τα παιδικά του χρόνια τα πέρασε στο θέατρο: «Υπήρχαν παραστάσεις στις οποίες πήγαινα σχεδόν καθημερινά, αφού η μητέρα μου και ο παππούς μου έπαιζαν μαζί. Γνώριζα τόσο καλά το έργο ώστε αν έλειπε κάποιος από το καστ θα μπορούσα άνετα να παίξω στη θέση του. Θυμάμαι να τριγυρνώ με τις ώρες στα καμαρίνια, να μιλώ με τους ηθοποιούς και να παρακολουθώ τις αντιδράσεις του κόσμου στις κερκίδες. Ήμουν τόσο ταυτισμένος με το επάγγελμα της οικογένειάς μου ώστε κάθε άλλη δουλειά μού φαινόταν βαρετή και συνηθισμένη».