Χρήστος Χολίδης: «Έχω μπλεχτεί σε καβγά στο γήπεδο»
Πολύς κόσμος ίσως δεν γνωρίζει ότι πριν ο Χρήστος Χολίδης ασχοληθεί με το τραγούδι υπηρέτησε στις Ειδικές Δυνάμεις. Θα μπορούσε να είχε ακολουθήσει στρατιωτική καριέρα;
«Από πλευράς ικανοτήτων σίγουρα θα μπορούσα να το κάνω, γιατί όσο ήμουν στον στρατό εκπαίδευα τους νεότερους. Μάλιστα, όταν τέλειωσα τη θητεία μου, ένας παλιός κομάντο με πρότεινε να είμαι στην προσωπική ασφάλεια γνωστού επιχειρηματία. Τότε αντιλήφθηκα ότι δεν είμαι γεννημένος για να έχω πάνω μου όπλο, το οποίο θα έπρεπε ίσιος κάποια στιγμή να χρησιμοποιήσω. Δεν μετανιώνω που υπηρέτησα στις Ειδικές Δυνάμεις, αλλά δεν ξέρω αν θα άφηνα το παιδί μου να πηδάει από τα αεροπλάνα» τόνισε στο ΟΚ.
-Γιατί το λες αυτό;
«Θυμάμαι τον πατέρα μου κάθε φορά που γινόταν ένα άλμα. Μετρούσε τα αλεξίπτωτα που έβλεπε στον ουρανό. Μόνο όταν σιγουρευόταν ότι ήταν δέκα, γιατί του είχα πει ότι δέκα αλεξιπτωτιστές πέφτουμε κάθε φορά, ηρεμούσε. «Ευτυχών σώθηκε το παιδί μου!» έλεγε από μέσα του. Εννοείται ότι φρόντιζα να μη μεταφέρω στην οικογένεια μου κανένα από τα καψόνια που μου έκαναν, αλλά δεν έπαψαν ποτέ να ανησυχούν. Οταν μου είπε η αδελφή μου, Χριστίνα, π έκανε ο πατέρας μου, βούρκωσα»
-Έχεις χρησιμοποιήσει ποτέ τη μυϊκή σου δύναμη για να λύσεις τις διαφορές σου;
«Όσο ήμουν στον στρατό, ομολογώ ότι το μάτι μου γυάλιζε κάπως. Ήμουν σαν λιοντάρι έτοιμο να επιτεθεί. Και κάπου είναι και λογικό, γιατί όταν σκοπός σου είναι να υπερασπιστείς την πατρίδα σου, δεν μπορείς να είσαι μαλθακός. Δεν φοβόμουν τίποτα. Ακόμα και αν έβλεπα ένα περίστροφο να με σημαδεύει, θα επιτιθόμουν. 'Έχω μπλεχτεί σε καβγά στο γήπεδο, όταν άκουσα κάποιον να βρίζει γονείς παικτών. Άλλη φορά είδα τους φιλάθλους μιας ομάδας να περνούν από πάνω μου, όταν πήγα να υπερασπιστώ έναν φίλο μου. Ώσπου, λίγο πριν απολυθώ από τον στρατό, σκέφτηκα ότι αν συνέχιζα έτσι θα πλακωνόμουν ακόμα κι όταν θα άκουγα τον άλλο να μου λέει «καλημέρα». Έπρεπε να βρω τι πραγματικά ήθελα να κάνω στη ζωή μου. Σε εκείνη τη φάση λοιπόν, άκουσα συμπτωματικά ότι ζητούσαν μοντέλα για την εκπομπή της Ρούλας Κορομηλά. Κάπως έτσι βρέθηκα στο πλατό της εκπομπής της και από εκεί γνωρίστηκα με κάποιους μουσικούς που με βοήθησαν να πιάσω δουλειά ως τραγουδιστής. Από τότε που δουλεύω στη νύχτα, που υποτίθεται ότι είναι δύσκολη, δεν έχω ξαναμαλώσει με κανέναν. Από το 2002 δεν θυμάμαι τι είναι η μπουνιά.»