Γιώργος Κιμούλης: «Η Ζέτα Μακρυπούλια δεν χρειάζεται συνήγορο»
Έχοντας αποφασίσει τον επόμενο χειμώνα να έχει για θεατρική του παρτενέρ τη Ζέτα Μακρυπούλια, ο Γιώργος Κιμούλης υπερασπίζεται το ταλέντο της δηλώνοντας πως η ηθοποιός δεν έχει ανάγκη από συνήγορο για να πείσει το κοινό.
Με παράδειγμα τους Φασουλή, Φιλιππίδη, Σεργουλόπουλο, Καπουτζίδη κ.ά. που «ντύνονται» γυναίκες σε παραστάσεις που ανεβαίνουν τη φετινή χρονιά ο ίδιος σχολιάζει στη real το πόσο γοητευτικό είναι ένα τέτοιο θέαμα. «Για μένα, πάντως, όταν τους βλέπω είναι απολαυστικοί. Στο θέατρο γοητευτικό γίνεται κάτι όταν γοητεύει τους θεατές. Όσον αφορά στο πρόσωπό μου τώρα, ποτέ δεν φοβήθηκα να ντυθώ γυναίκα πάνω στη σκηνή. Στην παρθενική μου, άλλωστε, θεατρική εμφάνιση, το 1978 με το Ελεύθερο Θέατρο στο Άλσος Παγκρατίου στην επιθεώρηση «Συνέβη στην Κατίνα», σατίριζα την τραγουδίστρια Ελπίδα, ντυμένος σαν κι εκείνη, στη Γιουροβίζιον, με τον τραγούδι «Σωκράτη, εσύ σουπερστάρ»».
Στον επόμενο τόνο «Ωραία μου κυρία», σε δική σου σκηνοθεσία... Ένα έργο που έχει δύναμη πάντα, έτσι;
«Η παράσταση αυτή είναι ακόμη στα σκαριά της. Δεν ξέρουμε πώς θα καταλήξει. Η ιστορία τώρα του Πυγμαλίωνα, ναι, πιστεύω πως πάντα θα έχει δύναμη».
Με παρτενέρ τη Ζέτα Μακρυπούλια. Μαζί κουβεντιάζατε να κάνετε τη «Μελωδία», αλλά επέλεξες την «Ωραία». Σε κέντρισε πιο πολύ;
«Ναι. Θεωρώ πως η σκηνική μας σχέση αναπτύσσεται καλύτερα μέσα σε αυτή την ιστορία».
«Δεν είναι ηθοποιός η Μακρυπούλια», είπαν συνάδελφοί σου και συχνά-πυκνά βρίσκεται θύμα ανάλογων πυρών. Ποια είναι η δική σου θέση σε αυτό;
«Δεν ξέρω τι λένε οι συνάδελφοί μου και ούτε ποιοι το λένε. Δεν με ενδιαφέρει. Δεν μου αρέσει ούτε καν σαν ερώτηση. Η παρουσία της στον θεατρικό και τηλεοπτικό χώρο αποδεικνύει μόνη της την αξία της. Δεν έχει, άλλωστε, ανάγκη συνηγόρου. Και εκείνη και οι θεατές που τη βλέπουν ξέρουν καλύτερα. Δεν χρειάζεται τη γνώμη των διαμεσολαβητών».
Οι ωραίες δεν μπορούν εύκολα να πείσουν ότι είναι και καλές ηθοποιοί;
«Δεν νομίζω. Υπάρχουν πάρα πολλές ωραίες, που έχουν αποδείξει το αντίθετο. Πιστεύω πως τα πάντα ξεκινούν από τη γνώση πως η δημιουργία και το ταλέντο έχουν τη βάση τους στην έλλειψη. Και αυτό είναι αλήθεια. Δημιουργώ επειδή κάτι μου λείπει. Και ίσως όταν βλέπουν όμορφα πλάσματα θεωρούν πως η έλλειψη αυτή δεν υπάρχει. Κανείς βέβαια δεν ρωτά κατά πόσο είναι κρυφή ή όχι αυτή ή έλλειψη, αυτή η πληγή».