Άρης Πλασκασοβίτης: «Στην αρχή έβαζα αντί για χειλόφωνο ένα καλαμάκι»

«Και εγώ τραγουδούσα από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Μπορώ να θυμηθώ άπειρα απογεύματα που έστελνα τη μητέρα μου για καφέ στη γειτόνισσα και οργάνωνα συναυλίες στο δωμάτιο μου, έχοντας για ακροατήριο τα κουκλάκια μου. Έβαζα στο cd player όλα τα σουξέ της εποχής με πρώτο και καλύτερο το «Όλα καλά» του Σάκη Ρουβά και έκανα μάλιστα κανονική είσοδο, όπου χαιρετούσα τα αρκουδάκια μου, ρωτώντας «Καλησπέρα σας! Τι κάνετε; Περνάτε καλά;». Στην αρχή έβαζα αντί για χειλόφωνο ένα καλαμάκι, αλλά στην πορεία αγόρασα κανονικό μικρόφωνο από το χαρτζιλίκι μου. Μάζευα τα χρήματα που μου έδιναν οι γονείς μου για να αγοράσω κολατσιό στο σχολείο και δεν έτρωγα, ώστε να μπορέσω να φτιάξω το δικό μου στούντιο ηχογράφησης. Πρώτα πήρα το μικρόφωνο, μετά μαγνητόφωνο, στη συνέχεια ακουστικά και όταν με ρωτούσαν οι γονείς μου που τα βρήκα όλα αυτά, τους έλεγα ότι μου τα χάρισαν κάτι συμμαθητές μου. Είμαι σίγουρος ότι η μητέρα μου είχε καταλάβει τα πάντα, γιατί από ένα σημείο και μετά έβρισκα σάντουιτς στην τσάντα μου. Δεν φαντάζεσαι πόσες φόρες έχω εκβιάσει τον αδελφό μου, που ήξερε μουσική, να παίξει στην κιθάρα τη μελωδία από ένα τραγούδι που ήθελα να ηχογραφήσω, απειλώντας ότι αν δεν το κάνει θα πω σε όλο το σχολείο ότι βουτάει το ψωμί στην γκαζόζα (Γελάει.) Όπως καταλαβαίνεις δεν ήμουν καλά από μικρός. Στην Δ' Δημοτικού ο δάσκαλος μου, ο κύριος Άρης ανακάλυψε ότι έχω καλή φωνή και με έβαλε πρώτο - πρώτο στη χορωδία να τραγουδάω Μαρία από τη Σπάρτη και Ορέστη από τον Βόλο στις σχολικές γιορτές. Παράλληλα βέβαια είχα υποχρεώσει τους γονείς μου να με γράψουν στο Ωδείο για να μάθω μουσική» τόνισε στο ΟΚ.