Κώστας Χατζής: «Δεν με πειράζει να με πεις γύφτο, γιατί αυτό είμαι»

Σε συνέντευξη που παραχώρησε στο περιοδικό «Down Town της Κύπρου» μίλησε για τα δύσκολα χρόνια που πέρασε.

Δεν το κάνει σπουδαίο πως σε ό,τι έχετε καταφέρει μέχρι σήμερα, «κουβαλάτε» και τη φυλή σας που έχει κυνηγηθεί τόσο πολύ;

Κι αυτό είναι επίσης ένα θέμα που δεν θέλω να κουβεντιάζω. Γιατί αν έλεγα τι έχει κάνει για μένα η πολιτεία, από τότε που ξεκίνησα, θα πίστευε κανείς ότι το λέω για να φανώ ήρωας. Αλλά δεν είμαι ήρωας, ούτε πονεμένος. Κι αν κάποτε στα τραγούδια μου αναφερόμουν μόνο στη φυλή μου, πολύ γρήγορα κατάφερα να το ξεπεράσω, γιατί αυτό που έκανα ήταν λάθος.

Δηλαδή;

Πίστευα ότι η αγάπη έχει σύνορα. Αλλά δεν έχει.

Τι σας έκανε να πιστεύετε το αντίθετο;

Το ότι δεν γνώριζα. Ο πατέρας μου ήταν ένας θρησκόληπτος άνθρωπος. Νήστευε σαράντα μέρες για τα Χριστούγεννα κι άλλες τόσες για το Πάσχα και στο τέλος έτρωγε φασόλια. Και τόλμησα μια φορά και του είπα: «πατέρα, εσύ είσαι πολύ καλός άνθρωπος. Ούτε μερμήγκι δεν πατάς, παραμερίζεις για να περάσει. Δεν θα έπρεπε ο Θεός να σου δώσει σήμερα λίγο κρέας;». Αντιδρούσα. Δεν μπορούσα να καταλάβω. Διαβάζοντας, έμαθα να καταλαβαίνω και να αγαπώ. Και το να με πεις γύφτο δεν με πειράζει, γιατί αυτό είμαι.

Έχει αλλάξει σήμερα η αντιμετώπιση απέναντι στη φυλή σας;

Έχουμε καταφέρει να μη μαγειρεύουμε με καυσόξυλα, να μη φοράμε τη φουστανέλα, να μαθαίνουμε για ένα γεγονός τη στιγμή που συμβαίνει. Αλλά μερικά θέματα, όπως της ανθρωπιάς, παραμένουν τα ίδια. Αναγκάστηκα να στείλω σε ιδιωτικό σχολείο τη μικρή μου κόρη, γιατί στο δημόσιο που πήγαινε, επειδή δεν ήθελα να ξέρουν ποιος και τι, είχε δυσκολίες: ήταν η τσιγγάνα.

Έχετε πικρία;

Όχι. Αλλά κάποια στιγμή θέλω να γράψω ένα βιβλίο, όχι για το πώς ταλαιπωρήθηκα -πολλοί άνθρωποι ταλαιπωρούνται- αλλά για να περάσω ένα μήνυμα: αν κάποιος επιμείνει να είναι ηθικό στοιχείο κερδίζει τη ζωή. Γιατί εγώ δεν υπήρξα ηθικό στοιχείο, αλλά επέμεινα.