Η συγκλονιστική εξομολόγηση τραγουδίστριας: «Η μητέρα μου με αποχαιρέτησε όταν ήμουν 5 χρόνων»

«Δεν γεννήθηκα με το μικρόφωνο στο χέρι. Ήταν ένα πάθος μου που το κρατούσα κρυφό. Το μέλημα το δικό μου, αλλά και των γονιών μου εκείνα τα χρόνια, ήταν να εξασφαλίσουμε ένα μεροκάματο. Ήταν δύσκολες εποχές για όλους τους Έλληνες. Οι δικοί μου δεν ήξεραν κάποια τέχνη και έκαναν διάφορες δουλειές του ποδαριού, πότε στα χωράφια, πότε στα εργοστάσια, ό,τι έβρισκαν. Όταν ήμουν 5 χρονών ήρθε η μητέρα μου στον παιδικό σταθμό να με αποχαιρετήσει γιατί θα πήγαιναν με τον πατέρα μου μετανάστες στη Γερμανία. Δεν θα την ξεχάσω εκείνη την ημέρα. Όταν μου είπε ότι έπρεπε να φύγει, έμεινα και την κοιτούσα χωρίς να λέω τίποτα. Ήμουν πολύ στενοχωρημένη, αλλά δεν ήθελα να το δείξω. Όταν έγινα 9 χρονών, οι γονείς μου μας έβγαλαν εισιτήρια για να πάμε, μαζί με τον μεγάλο μου αδερφό, τον Κώστα, στη Γερμανία. Αλλά και εκεί δεν είχε μεροκάματο και δύο χρόνια αργότερα επέστρεψα στη Νάουσα και έπιασα δουλειά σε μια φάμπρικα. Ήμουν στο τμήμα που συσκεύαζαν ροδάκινα, μήλα, κεράσια, ανάλογα με την εποχή, για να μπορώ να φέρω κι εγώ ένα καρβέλι ψωμί στο σπίτι. Μετά τη δουλειά με γύριζαν κάτι μεγαλύτερες κυρίες που ήταν εργάτριες και με περίμενε η γιαγιά μου στο δρόμο, γιατί οι γονείς μου είχαν παραμείνει στη Γερμανία. Από τα 12 μέχρι τα 16 μου πηγαινοερχόμουν Ελλάδα – Γερμανία, ανάλογα με το που είχε μεροκάματο. Δεν είχα ένα λιμάνι. Ξέρω πολύ καλά τι θα πει ξενιτιά. Ξέρω τι θα πει να μην μπορείς να χτυπήσεις την πόρτα στη γειτόνισσα να ζητήσεις βοήθεια. Δεν λέω. Υπάρχουν και καλοί άνθρωποι στη Γερμανία, αλλά κανένας δεν θα σου πει: "Έλα να σε φιλοξενήσω στο σπίτι μου". Είμαστε άλλος λαός» είπε η Κατερίνα Στανίση στο περιοδικό οκ!