Σταύρος Σβήγκος: «Έχω δοκιμάσει ναρκωτικά»

«Όλοι οι άνθρωποι το κάνουμε» τόνισε στο ΕΓΩ.
-Με ποια αφορμή έκανες ψυχοθεραπεία;
«Είχα πολλά εσωτερικά ερωτηματικά. Από μικρός πάντα όταν παρατηρούσα έναν άνθρωπο απευθείας, προσπαθούσα να μπω στη δική του θέση και να δω από τα μάτια του.»
- Πέρασες κατάθλιψη;
«Όλοι έχουμε κατάθλιψη πλέον. Δυστυχώς το χρήμα μεταφράζεται ως ενέργεια. Εγώ ειλικρινά πιστεύω ότι όλοι ζοριζόμαστε λίγο ως πολύ γιατί απλά βγήκαμε από τις συνήθειες μας και μας επηρέασε ψυχολογικά το ότι χάσαμε έστω. και τη λίγη άνεση μας.»
- Η απόφαση σου στο παρελθόν να δουλέψεις εθελοντικά στο ΚΕΘΕΑ επί ένα χρόνο ήταν αποτέλεσμα της ανάγκης σου να προσφέρεις βοήθεια με όποιον τρόπο μπορείς;
«Ήταν πιο πολύ κάτι προσωπικό, αλλά και πολύ σκληρό παράλληλα, γι' αυτό και άντεξα μόνο ένα χρόνο, Δεν είχα έρθει ποτέ κοντά σε χρήστες τόσο νεαρής ηλικίας. Έχω πολλούς φίλους και γνωστούς χρήστες. Βρέθηκα εκεί εθελοντικά για να διδάξω θεατρική γραφή και δημιουργικό παιχνίδι. Θεώρησα ότι αυτοί οι άνθρωποι είναι πολύ πιο ευαίσθητοι και επειδή είναι εσωστρεφείς έχουν να δώσουν πολλά πράγματα. Όντως έγινε. Δούλευα με παιδιά από 12 έως 21 χρόνων. Το πιο σκληρό ήταν οι φορές που πήγαινα στο μάθημα και έβλεπα ότι έλειπε κάποιο παιδί. Είχαν την ελευθερία να ανοίξουν την πόρτα και να φύγουν όποτε ήθελαν, αλλά δεν μπορούσαν να ξαναγυρίσουν. Όποτε συνέβαινε, ήξερα ότι το εκάστοτε παιδί έχει ξαναβγεί στο δρόμο και το πιθανότερο ήταν ότι είχε ξαναρχίσει τη χρήση. Με ζόριζε πιο πολύ το πόσο θύματα εκμετάλλευσης πέφτουν αυτά τα παιδιά μέχρι να τους δώσουν αυτό που χρειάζονται.»
- Έχεις δοκιμάσει ναρκωτικά;
« Ναι. Τα ναρκωτικά για εμένα είναι μια τεράστια επιχείρηση κέρδους, στην οποία συμμετέχει και το κράτος και το παρακράτος. Γιατί δεν θεωρούμε ναρκωτικό και το αλκοόλ; Η απάντηση είναι «επειδή είναι νόμιμο», παρόλο που σε πολλές περιπτώσεις η ζημιά που κάνει είναι μεγαλύτερη από αυτήν που προκαλούν κάποια ναρκωτικά. Καταστρέφει επίσης εγκεφαλικά κύτταρα, το συκώτι, το στομάχι, ενώ αλλοιώνει την προσωπικότητα και τη συμπεριφορά του χρήστη, κάνοντας τον πολύ επιθετικό ή πολύ παθητικό.
- Έφτασες στα όρια;
«Ναι. Σε μια περίοδο που δυσκολευόμουν να διαχειριστώ τα πράγματα γύρω μου, τα πρώτα χρόνια που άρχισα να εργάζομαι και να καταλαβαίνω τι θα πει η κοινωνία των μεγάλων, που είδα ότι είναι τελείως διαφορετική από το σπίτι και την οικογένεια. Πέρασα και αυτήν τη φάση όπως όλοι.»
- Έπιασες πάτο;
«Αισθανόμουν ότι είμαι στον πάτο, αλλά νομίζω ότι δεν τον έπιασα ουσιαστικά.»
- Πώς ήταν εκείνη η περίοδος;
«Ήταν όλα μαύρα. Δεν μου άρεσε τίποτα. Δεν έβρισκα ενδιαφέρον πουθενά. Το μόνο που ήθελα είναι να βρίσκομαι σπίτι και να μη μου μιλάει κανείς.»
- Πόσο διάστημα το βίωσες;
«Δύο χρόνια. Νομίζω ότι το, περνούν όλοι, ειδικά στις πιο ουσιαστικές φάσεις του απογαλακτισμού από την οικογένεια. Όταν έχεις μεγαλώσει σε μια οικογένεια με πολλή αγάπη και διαπιστώνεις ότι η κοινωνία δεν εμπεριέχει καθόλου αγάπη, θεωρείς πως όλα είναι μάταια.»
- Πώς ήσουν όταν έκλεισε αυτός ο κύκλος;
«Κατάλαβα ότι δεν πρέπει να προσωποποιούμε όλα τα πράγματα. Δεν έχουμε ευθύνη ούτε γίνονται όλα για εμάς. Μεγαλώνοντας νομίζουμε ότι είμαστε το κέντρο του κόσμου και τα πάντα περιστρέφονται γύρω από εμάς. Είναι τόσο αστείο αν το σκεφτείς.»