Κώστας Μάκεδος: «Αρνούμαι ότι είμαι ηθοποιό. Τώρα ζω μέσα στον κόσμο ως απλός άνθρωπος»
Ο αγαπημένος, μέσα από τις βιντεοταινίες ηθοποιός, Κώστας Μάκεδος, μιλά σε μια από τις σπάνιες συνεντεύξεις του για την υποκριτική, την εποχή που έγινε γνωστός αλλά και γιατί αρνείται τον τίτλο του ηθοποιού.
Σας γνωρίσαμε μέσα από τις βιντεοκασέτες τη δεκαετία του '80. Σήμερα με τι ασχολείστε;
«Έκανα τις βιντεοκασέτες, αλλά όχι μόνο αυτό. Διατηρώ ένα κατάστημα οπτικών στην Κυψέλη και συμβαίνει σχεδόν καθημερινά να με γνωρίζουν πελάτες. Με ρωτούν αν είμαι ο ηθοποιός Κώστας Μακέδος κι εγώ το αρνούμαι»
Αρνείστε ότι είστε ηθοποιός; «Ναι, αρνούμαι ότι είμαι ηθοποιός, γιατί πιστεύω ακράδαντα σε έναν κανόνα που αφορά τους ηθοποιούς. Ηθοποιός είναι αυτός που έχει τη δυνατότητα να ανανεώνει τα χνάρια του στη σκόνη της σκηνής»
Τι σημαίνει αυτό;
«Σημαίνει ότι τα δικά μου χνάρια έχουν σβήσει εδώ και κάποια χρόνια, γύρω στα 6, λόγω σκηνής. Όσο ήμουν στη σκηνή, έκανα ψυχοθεραπεία. Τώρα δεν μπορώ να είμαι στη σκηνή, συμβιβάστηκα, προσαρμόστηκα»
Γιατί δεν μπορούσατε να συνεχίσετε να δουλεύετε ως ηθοποιός;
«Τι να έκανα; Δεν αρκεί να το θέλω εγώ, πρέπει να το θέλουν και άλλοι, πρέπει να υπακούσεις και σε κάποιους άγραφους νόμους, οι οποίοι είναι και σκληροί και παράλογοι πολλές φορές»
Ποιοι είναι αυτοί που δεν το ήθελαν;
«Δεν με ήθελαν άλλο οι συνεργάτες σε επίπεδο παραγωγής, δεν τους ενδιέφερα. Πάντα μου έλεγαν ότι είμαι πολύ καλός ηθοποιοί, αλλά ειδικός»
Τι εννοούσαν λέγοντας «ειδικός»;
«Μου έλεγαν ότι πρέπει να γράφει ο συγγραφέας δίπλα στα χαρακτηριστικά του ρόλου «χοντρός, εύσωμος», να μου ταιριάζει»
Σας έλεγαν ότι έπρεπε να κάνετε μόνο ρόλους χοντρού;
«Έτσι μου έλεγαν, εγώ βέβαια δεν το πίστευα αυτό. Αυτό δεν είναι τυχαίο..,. Αν ανατρέξετε στην ιστορία του ελληνικού κινηματογράφου, της τηλεόρασης, θα δείτε ότι είναι όλα τυποποιημένα, τα πάντα. Ο χοντρός, ο χαζός, ο αδύνατος... δεν τους ενδιαφέρουν οι χαρακτήρες, αλλά οι τύποι»
Δεν μπορούσατε να εκμεταλλευτείτε το σωματικό σας βάρος;
«Το εκμεταλλεύτηκα στην αρχή, ήταν το όχημα. Μετά το εγκατέλειψα, γιατί δεν με ενδιέφερε να κάνω πράγματα που έχουν σχέση με αυτό, αλλά με τις δυνατότητες που έχω να ερμηνεύσω έναν άλλο χαρακτήρα. Άλλοι χρησιμοποιούν για οχήματα άλλα μέρη του σώματος τους, εγώ χρησιμοποίησα όλο μου το σώμα. Ο κάθε χώρος δουλειάς απαιτεί θυσίες»
Σκεφτήκατε να κάνετε αυτή τη θυσία;
«Δεν μου πέρασε από το μυαλό, διότι αυτό που ήθελαν το είχαν. Η γνώμη τους δεν με ενδιέφερε ποτέ»
Αν θέλατε να παίξετε έργα ρεπερτορίου, θα μπορούσατε ή όχι λόγω του βάρους σας;
«Έχω παίξει. Αφού έγινε... η ιστορία μας το απέδειξε. Η ψυχή μου δεν έχει χορτάσει. Τώρα ζω μέσα στον κόσμο ως απλός άνθρωπος, όπως όλοι. Αυτό ανέβαινε και τότε, ποτέ δεν θεωρούσα ότι κάνω κάτι special και εξαιρετικό», λέει στο Λοιπόν.
