Φιλαρέτη Κομνηνού: «Οι καλλιτέχνες έχουν το ελαφρυντικό να μην παρεξηγούνται όταν χαριεντίζονται με το χρόνο»

Την απασχολεί το γεγονός πως ως είδος θεάτρου παρακολουθεί την εξέλιξη του πολιτισμού μας; «Πράγματι και την παρακολουθεί και την καθοδηγεί. Όσο μελετάς αυτά τα κείμενα και τα γνωρίζεις μένεις κατάπληκτος μπροστά στη σοφία τους. Η ανθρώπινη εμπειρία και π αγωνία καταγράφηκαν με τον πιο αριστουργηματικό τρόπο. Σαν να ειπώθηκαν όλα τότε. Και όταν σκέφτομαι ότι αυτό το είδος θεάτρου το γέννησε αυτός ο τόπος, είναι και αυτό ένα είδος παρηγοριάς. Εκεί όπου πάει να σε δηλητηριάσει αυτή η ξεφτίλα που ζούμε τώρα είναι καλό να συναντιέσαι με αυτά τα κείμενα. Εστω και προσωρινά, είναι ένα καλό αντίδοτο...» τόνισε στον Ελεύθερο Τύπο.
-Πέρασαν περί τα 25 χρόνια από την προηγούμενη φορά που συναντήσατε τις «Τρωάδες» στο ΚΘΒΕ. Τότε ως Ανδρομάχη, σήμερα ως Εκάβη. Τι έχει αλλάξει στον τρόπο που «διαβάζετε» πλέον το έργο του Ευριπίδη;
«Τότε λειτουργούσα πιο ανυποψίαστα, πιο παρορμητικά. Τώρα στο κείμενο ακουμπάς μ' ένα βλέμμα πιο γειωμένο, πιο εξοικειωμένο με το γκρίζο της ζωής. Έρχεται η εμπειρία να συμπληρώσει τις λέξεις. Και για να μιλήσω πιο συγκεκριμένα, τότε δεν γνώριζα τον πόνο που φέρνει η απώλεια, ο θάνατος ενός αγαπημένου προσώπου. Τώρα ξέρω...»
-Το θέατρο κάνει το πέρασμα των χρόνων να φαίνεται πιο γλυκό και την αλλαγή πιο ήπια ή μήπως όχι;
«Καμιά φορά κάνει κάτι πολύ χειρότερο. Σε κάνει να ξεχνάς εντελώς το χρόνο και όταν εκείνος βρει τρόπο να σου το θυμίσει, ξαφνιάζεσαι, τρομάζεις και καμιά φορά θυμώνεις. Ευτυχώς, πάντως, που οι καλλιτέχνες έχουν το ελαφρυντικό να μην παρεξηγούνται όταν χαριεντίζονται με το χρόνο»