Ιβάν Σβιτάιλο: «Έχω μείνει τρεις μήνες χωρίς λεφτά, με ό,τι φαγητό μου παρείχε ένας φίλος»

«Αγαπώ το σώμα μου. Ξέρω πού με έχει φτάσει. Δεν το έχω χρησιμοποιήσει ποτέ για επίδειξη» τόνισε στο ΕΓΩ.
-Ένας χορευτής δεν θέλει να επιδείξει τους κοιλιακούς του;
«Μέσα από τους κοιλιακούς, ο χορευτής βλέπει την ισορροπία του.»
- Δουλέψατε πρώτη φορά στα δεκαεννιά σας. «Φούσκωσαν» τότε τα μυαλά σας;
« Είχα πολλά πράγματα στο κεφάλι μου να με γειώνουν. Ακόμα και σήμερα υπάρχει το άγχος της επιβίωσης.»
-Υπήρχαν στιγμές που δεν είχατε χρήματα ούτε για τις βασικές ανάγκες;
« Αμέτρητες φορές. Είμαι αρκετά σκληραγωγημένος. Όταν βρεθείς αντιμέτωπος με την πείνα σου, καταλαβαίνεις ότι πιο πολύ απ' όλα χρειάζεσαι μια εσωτερική τροφή. Πιστέψτε με, και μία εβδομάδα να μη φας, θα επιβιώσεις. Έχω μείνει στη Νέα Υόρκη τρεις μήνες χωρίς λεφτά, με ό,τι φαγητό μου παρείχε ένας φίλος. Περπατούσα τριάντα τετράγωνα τη μέρα επειδή δεν είχα χρήματα για εισιτήριο του μετρό και έκανα καθημερινά τετράωρα μαθήματα χορού.»
-Πήγατε στην Αμερική για να σπουδάσετε. Ζήσατε μοναξιά εκεί;
«Πολύ. Εκεί είδα τον εαυτό μου από μια θέση απόστασης. Ήθελα να ξεφύγω από τα στερεότυπα. Στην Ελλάδα σου βάζουν ταμπέλες. Η ζωή στην Αμερική είναι δοκιμασία. Αυτό το είχα ξαναζήσει όταν ήρθα δέκα χρονών στην Αθήνα.»
- Έχετε ζήσει ριψοκίνδυνα;
«Πάντα είχα εγκράτεια. Θέλει θάρρος να είσαι εγκρατής.»
-Ανησυχούσατε ως παιδί τη μητέρα σας;
«Ήμουν ζωηρός. Οδηγώ μηχανή από τα δεκατέσσερα. Λατρεύω την ταχύτητα. Όμως πάντα ήμουν ώριμος. Ισως επειδή από μικρό παιδί έπρεπε να αναλάβω το ρόλο του άντρα.»
-Μπαμπάς δεν υπήρχε;
«Δέχτηκα το χωρισμό των γονιών μου ως κάτι φυσιολογικό. Ο αδελφός μου είναι πιο κοντά στον πατέρα μου απ' ό,τι εγώ.»