Μαρία Καβογιάννη: «Έχασα τον πατέρα μου παίζοντας στο ‘’Μπαμπάδες με Ρούμι»

«Χάρηκα που συμμετείχα σε δραματικά έργα. Χρησιμοποίησα άλλα εκφραστικά μου μέσα και όχι μόνο τη συγκεκριμένη μανιέρα που σου δημιουργεί η κωμωδία, την οποία δεν μπορείς να την αποφύγεις. Η Φουρκέτα ήταν πολύ σημαντικό έργο για μένα, καθώς με πέτυχε σε πολύ ιδιαίτερη στιγμή, με προσωπικό κόστος. Έχανα τη μητέρα μου εκείνη την περίοδο και ήταν ιδιαίτερης σημασίας η επικοινωνία μου με τον κόσμο, το μοίρασμα. Το ξανάζησα αυτό, όταν έχασα τον πατέρα μου παίζοντας στο Μπαμπάδες με Ρούμι. Τις ανθρώπινες απώλειες ποτέ δεν τις ξεπερνάμε, τις έχουμε πάντα μέσα μας», εξήγησε στο people η ηθοποιός και συνέχισε: «Ο χρόνος είναι γιατρός, καθώς δεν έχεις την ταραχή της στιγμής εκείνης, όταν χάνεις τον άνθρωπο σου, έχεις όμως την έλλειψη που νιώθεις πάντα και για πάντα. Ίσως έχεις την ησυχία ότι οι άνθρωποι που έχουν φύγει βρίσκονται κάπου καλύτερα. Αυτό δημιουργεί μια ισορροπία. Νιώθω ότι κάπου υπάρχουν οι γονείς μου και με βλέπουν. Η γέννηση και ο θάνατος δεν ερμηνεύονται. 'Όταν γέννησα την κόρη μου, ένιωσα χαρά και αγωνία. Ένιωσα ότι έφερα στη ζωή ένα νέο άνθρωπο, τον οποίο δεν γνώριζα Βλέπεις το μεγάλωμα, τη δημιουργία Και μετά βιώνεις μια απώλεια, το πώς χάνεται ένας άνθρωπος από τη ζωή σου, που δεν μπορείς να συνειδητοποιήσεις ότι δεν τον έχεις κοντά σου ως ύλη»