Λευτέρης Πανταζής: «Εγώ θήτευσα στο πανεπιστήμιο του δρόμου και της ζωής - ήξερα τους κανόνες»
Πώς αισθάνθηκε ο Λευτέρης Πανταζής όταν έφυγαν τα φώτα της δημοσιότητας από πάνω του;
«Πάντα ήμουν στην πεντάδα. Απλώς δεν έπαιζα στο Champions League. Ημουν στο εγχώριο πρωτάθλημα. Κάποια στιγμή έκανα λίγο πίσω, χωρίς να φύγω, γιατί παράλληλα είχα άλλες δραστηριότητες, επιχειρήσεις κ.λπ. - καφέ, εστιατόρια, φυσικοθεραπευτήρια, καντίνες. Και κάπου ήμουν προετοιμασμένος γι' αυτό που ακολούθησε. Αν κάποιον τον πάρεις, τον κάνεις νούμερο ένα για δύο χρόνια και μετά τον πετάξεις στην άκρη, πεθαίνει. Μετά θέλει ψυχολόγο. Και είδαμε τέτοια παραδείγματα με παιδιά από μουσικά τάλεντ σόου. Εγώ θήτευσα στο πανεπιστήμιο του δρόμου και της ζωής - ήξερα τους κανόνες. Μπορεί να έρχονταν 1.000 άτομα στο μαγαζί κι εγώ να ήξερα τους 800 με το όνομά τους, τι δουλειά κάνουν, πότε γιορτάζουν και πότε έχουν γενέθλια. Καθόμουν στην πόρτα έλεγα «καλησπέρα σας» και «καληνύχτα» ιδρωμένος το βράδυ. Αυτό κάνω ακόμα και σήμερα. Είμαι στα τραπέζια, στην πόρτα, γιατί είμαι δικός τους. Αυτό δεν θα μου το πάρει κανείς. Ετσι ζω και λειτουργώ. Πηγαίνω στη λαϊκή, δουλεύω στην καντίνα, πουλάω τυρόπιτες - και γουστάρει ο κόσμος. Είμαι ο Λευτέρης τους και δεν έφυγα ποτέ από κοντά τους» τόνισε στο Πρώτο Θέμα.