Έλενα Παπαρίζου: «Μόνο από τον εαυτό μου δεν έχω καταφέρει ακόμη να ζητήσω συγνώμη»

Όπως τον Νίνο, στον οποίο έχει αδυναμία, αλλά και τον Μιχάλη Stavento, με τον οποίο έχει κάνει καλή παρέα. «Υπήρξα τυχερή, γιατί είχα πολύ καλούς ανθρώπους στη ζωή μου. Όσα αρνητικά μου έχουν συμβεί κι έλαβαν δημοσιότητα τα έχω προσπεράσει, τα άφησα πίσω μου, τα έχω συγχωρήσει. Αλλά, δυστυχώς, δεν συγχωρώ τον εαυτό μου, μονίμως με μαλώνω που έφτασα σε άσχημες καταστάσεις. Εγώ επέτρεψα να φτάσουν τα πράγματα κάπου, ευθύνομαι για τα πάθη και τα λάθη μου και είναι άσχημο να κατηγορείς μόνο τους άλλους», λέει η Έλενα Παπαρίζου στο περιοδικό People και καταλήγει: «Νιώθω, ωστόσο, ότι τη μέρα που θα σταματήσω να είμαι αυθόρμητη, θα είναι η μέρα που θα έχω χάσει τον εαυτό μου. Εγώ ζω μέσα από τον αυθορμητισμό μου και είναι υπέροχο να ξυπνάς με καθαρή τη συνείδησή σου. Συχνά μου λένε πως απομυθοποιώ την καλλιτεχνική μου εικόνα με τη συμπεριφορά μου, με το ότι είμαι απλή και "χύμα" καμιά φορά. Θεωρώ, λοιπόν, ότι αυτό δεν με έβλαψε ποτέ. Ήμουν εύπλαστη σαν πλαστελίνη, αλλά μετά τα 30 κάτι αλλάζει μέσα στη γυναίκα. Τώρα που μεγάλωσα, νιώθω ότι αυτοσαρκάζομαι, επιτρέπω να με πειράζουν. Ζητάω συγνώμη όταν έχω άδικο. Και θα σ' το ξαναπώ. Μόνο από τον εαυτό μου δεν έχω καταφέρει ακόμη να ζητήσω συγνώμη. Ακόμη και για την περίοδο που πέρασα την κατάθλιψη δεν μου έχω ζητήσει ακόμη συγνώμη. Αντίθετα, μπορεί να σκέφτομαι ότι καλώς έπαθα ό,τι έπαθα, αφού δεν πρόσεχα. Επέτρεψα να μου συμβούν πράγματα και η κατάθλιψη δεν οφειλόταν μόνο στην απώλεια του πατέρα μου. Απλά, όταν τον έχασα, άρχισα να αναθεωρώ καταστάσεις και νομίζω ότι ζω πιο απλά σε σχέση με τα "θέλω" και τα "πρέπει" μου. Ίσως να καταπιεζόμουν. Σήμερα, όταν νιώσω καταπίεση, σηκώνομαι και φεύγω. Με εκνευρίζουν τα ψέματα, οι ψεύτικες συμπεριφορές».