Μηδενιστής: «Ο πατέρας μου δεν μου ζήτησε συγγνώμη ποτέ»

«Ο πατέρας μου μας άφησε όταν ήμουν δέκα μηνών. Με έβλεπε, απ' ό,τι μου λένε, περιστασιακά όσο ήμουν μωρό. Πρώτη φορά τον γνώρισα κανονικά στα δεκαέξι μου για τρεις μήνες. Δεύτερη φορά τον είδα στα είκοσι πέντε μου», εξήγησε στο Εγώ και συνέχισε: «Δεν μου ζήτησε συγγνώμη ποτέ. Ίσα ίσα, όταν πήγα στην Αμερική να σπουδάσω, τον συνάντησα και προσπαθήσαμε να κάνουμε ένα, ας το πούμε, reunion. Φάγαμε τα μουστάκια μας. Δεν σήκωνα κουβέντα για τη μητέρα μου. Και να ήταν αλήθεια όσα μου έλεγε -που δεν ήταν-, δεν δεχόμουν να τα ακούσω. Αντί να αναλάβει τις ευθύνες του, έστω και αργά, άρχισε να καταλογίζει ευθύνες αλλού. Μέχρι τα είκοσι πέντε μου δεν είχα ένα πιάτο φαγητό από εκείνον, ένα καλημέρα. Δεν είχα ακούσει ούτε ένα «χρόνια πολλά» από τον πατέρα μου. Το μόνο λάθος της μητέρας μου ήταν ότι δεν με πήρε μαζί της στην Κρήτη. Όμως μου προσέφερε πολλά, έπαιξε τεράστιο ρόλο στη ζωή μου. Ο πατέρας μου δεν ζει εδώ και δύο χρόνια. Η αδελφή μου μένει μόνιμα στην Αμερική. Κάποια στιγμή κατάφερε να αποκαταστήσει τη σχέση της με τον πατέρα μου. Έδωσε τόπο στην οργή. Ο θάνατός του με έβαλε σε ένα περίεργο «τρυπάκι». Δεν στενοχωρήθηκα ούτε στο 1/10 απ' ό,τι θα στεναχωριόμουν αν πάθαινε κάτι η μητέρα μου ή όπως ένιωσα με το θάνατο του πατριού μου»