Το άγριο ξέσπασμα του Ρέμου

«Έχω φάει και «πυρά» και «λάσπη», αλλά κάποια στιγμή ξεπερνάνε κάθε όριο και με πνίγει το άδικο, πώς να το κάνουμε;» λέει ο τραγουδιστής στη real και ξεσπά: «Δεν μπορούν να μου προσάπτουν τέτοιο ρατσισμό! Από την άλλη, δεν στέκεται κανείς στο πόσα χρήματα αποδίδονται στην εφορία από τα όντως μεγάλα έσοδα που φέρνουν τέτοιες εκδηλώσεις, αλλά στέκονται στο πόσο κόστιζε το μπουκάλι η σαμπάνια, πόσο έκανε το εισιτήριο, πόσο έχει το πρώτο τραπέζι. Αφού κάποιοι, κυρίως ξένοι, έχουν και τα δίνουν, γιατί να μην τα δώσουν; Δεν κατάλαβα! Πρέπει να τα «σκάσουν» δηλαδή στο Μονακό και όχι στη χώρα μας; Ξέρεις πόσοι έρχονται ακόμα κι από το εξωτερικό για να απολαύσουν στη σκηνή το «πάντρεμά» μας με τον σημαντικό Χούλιο Ιγκλέσιας; Ξέρεις τι διαφήμιση είναι αυτή για τη χώρα μας; Ξέρεις ότι έρχονται δεκάδες δημοσιογράφοι από το εξωτερικό για να καλύψουν αυτό το ξεχωριστό event; Ας πάψει πια αυτή η γκρίνια, έλεος πια! Κι ας σταθούμε στο γεγονός ότι αυτός ο θρύλος έρχεται στη χώρα μας για μία και μόνο εμφάνιση και στο ότι θα έχω την τιμή και τη χαρά να τραγουδήσουμε μαζί κάποια κομμάτια. Γιατί να ψάχνουν πάντα κάτι κακό και αρνητικό να αναδείξουν, και όχι κάτι καλό; Πήγα περιοδεία στην Αμερική και στην Αυστραλία, με αγκάλιασε θερμά η ομογένεια -κι όχι μόνο- και στάθηκαν στο ότι κάποιοι μου πετούσαν, όπως συνηθίζουν, δολάρια την ώρα που τραγουδούσα. Ούτε κι εμένα ήταν το καλύτερό μου, αλλά είναι δυνατόν να μην αναφέρεις καν πόσο κόσμο είχα και να κάνεις θέμα τα δολάρια; Έλεος»!

Σε βλέπω θυμωμένο, Αντώνη...

«Είμαι πολύ οργισμένος! Γεμίσαμε το ΟΑΚΑ με τη φιλανθρωπικού χαρακτήρα συναυλία που δώσαμε και ελάχιστοι ασχολήθηκαν με τη σημασία του γεγονότος! Τραγουδάει για τους «φραγκάτους» ο Ρέμος, λένε. Τραγουδώ για όλους, γιατί αυτή είναι η δουλειά μου. Και για τους «φραγκάτους» που θα ξοδέψουν για την πλάκα τους πενήντα και εκατό χιλιάδες για ένα τραπέζι, αλλά και για αυτούς που έδωσαν από το υστέρημά τους επτά ευρώ στο ΟΑΚΑ για τη συναυλία Αγάπης και Αλληλεγγύης. Και βαρέθηκα πια με τόσους κακοπροαίρετους, οι οποίοι έφτασαν στο σημείο να απειλούν από έντυπα και μπλογκ ότι θα βγάλουν καταστάσεις με όσους τολμήσουν και έρθουν στο Nammos. Θα βγάλουμε, γράφουν, ονόματα και διευθύνσεις. Είναι «ρατσιστικό» αυτό, είναι μεγάλη ντροπή να φοβίζεις τον άλλο που θέλει να έρθει και να περάσει καλά, λέγοντας ότι θα «τον δώσεις»... Τι είναι αυτά; Πώς να μην οργίζομαι με όλα αυτά; Έχω τη χαρά και την τιμή να «συναντιέμαι» στη σκηνή με έναν τέτοιο ογκόλιθο του τραγουδιού και ξέρω ότι για άλλη μια χρονιά θα δεχτώ πυρά! Εμένα η αμοιβή μου είναι στάνταρ -κι έχει πέσει πολύ το νυχτοκάματό μου λόγω της κρίσης, να το πω κι αυτό!- και δεν θα αλλάξει όσες σαμπάνιες και αν ανοίξουν εκείνο το βράδυ στο Nammos. Είτε κάνει είσπραξη δέκα χιλιάδες, είτε κάνει ένα εκατομμύριο, εγώ την ίδια αμοιβή θα πάρω...»