Ειρήνη Παπαδοπούλου: «Έχω ζήσει έντονους καβγάδες. Δεν ξέρω αν υπήρξε και σωματική βία»

«Αυτό δεν μπορείς να το προκαθορίσεις. Αν αισθανθούμε έτοιμοι για κάτι τέτοιο, θα το κάνουμε. Γενικότερα όμως το ψά-χνω μέσα μου γιατί μπορεί να έχω εγώ θέμα με το γάμο» τόνισε στο ΕΓΩ.
- Τι φοβάσαι;
«Τη λάθος επιλογή. Γι' αυτό ζυγίζω και αναλύω πολύ τα πράγματα. Δεν είμαι βέβαια καθόλου σίγουρη αν αυτός είναι ο σωστός δρόμος, γιατί εντέλει όλα ενέχουν ρίσκο.
-Από πού προέκυψε αυτή η φοβία σου;
«Από προσωπικά βιώματα.»
-Αναφέρεσαι στο χωρισμό των γονιών σου;
«Ναι. Οι γονείς μου έχουν χωρίσει και έχουν ξαναπαντρευτεί. Ζώντας από κοντά το χωρισμό τους και όσα πέρασαν μέχρι να καταλήξουν σε αυτόν, μου δημιουργήθηκε έντονα η ανάγκη να μην επιτρέψω να συμβεί σε μένα κάτι αντίστοιχο. Δεν θα ήθελα να φτάσω ποτέ στο διαζύγιο. Ξέρω καλά τον εαυτό μου και το πείσμα που με διακρίνει και είμαι σίγουρη ότι θα υπερασπιστώ μέχρι τέλους την όποια επιλογή μου - είτε είναι σωστή είτε λάθος. Γι' αυτό μετρώ περισσότερο τα πράγματα, για , να μειώσω την πιθανότητα του λάθους. Σε επηρέασε ο χωρισμός των δικών σου; Ήμουν μικρή όταν συνέβη. Κατάλαβα πως η επιλογή της μητέρας μου να ξαναπαντρευτεί είχε να κάνει με την έγνοια της ότι τα παιδιά της είχαν ανάγκη την πατρική φιγούρα. Ηταν πολύ θαρραλέα κίνηση. Γενικότερα η μητέρα μου έθετε πάντοτε ως κύρια προτεραιότητα της εμάς. Είμαι πολύ περήφανη για εκείνη, ωστόσο χαίρομαι που οι εποχές έχουν αλλάξει και καμία γυναίκα πλέον δεν μένει, λόγω των παιδιών της, εγκλωβισμένη σε ένα γάμο όπου δεν περνά καλά.»
-Ήσουν ποτέ παρούσα σε βίαιους καβγάδες των γονιών σου;
«Έχω ζήσει έντονους καβγάδες. Δεν ξέρω αν υπήρξε και σωματική βία, δεν έχω δει κάτι τέτοιο. Τα έβαζα, θυμάμαι, με τον εαυτό μου γιατί θεωρούσα ότι έπρεπε να κάνω κάτι για να σταματήσω αυτή την κατάσταση/Ενιωθα ότι είχα προσωπική ευθύνη και προσπαθούσα να βρω μια λύση. Δεν μπορούσα να καταλάβω ότι δεν ήταν στο χέρι μου, δεν είχα τη δυνατότητα να κάνω τίποτα, γιατί ήμουν απλά ένα μικρό παιδί που κανείς δεν θα έπαιρνε στα σοβαρά. Το μόνο που κατάφερνα τελικά ήταν να βασανίζομαι μέσα μου. Γι' αυτό και πιστεύω ακράδαντα ότι όταν ένα ζευγάρι δεν ταιριάζει και ο γάμος τους δεν είναι υγιής, είναι προτιμότερο να χωρίζουν, όσο τραυματικό κι αν είναι για τα παιδιά. Όλα όσα έζησα τότε με ωρίμασαν, διαμόρφωσαν το χαρακτήρα μου, την ουσία και την αλήθεια μου.»