Κάτια Δανδουλάκη: Η φιλία της με την Βουγιουκλάκη

«Δεν έτυχε να δουλέψουμε μαζί, γιατί από πολύ μικρή έκανα τον δικό μου θίασο και ασχολήθηκα με την παραγωγή. Αλλά συναντιόμασταν τακτικά γιατί ήμουν στην Πανελλήνια Ένωση Ελευθέρου θεάτρου (Π.Ε.Ε.Θ.) στην οποία ήταν πρόεδρος ο Νίκος Κούρκουλος και αντιπρόεδρος η Αλίκη. Ήταν ένας άνθρωπος με τεράστια αίσθηση του χιούμορ και μαζί της δεν έπληττες ποτέ. Ήταν πολύ απλόχερη με τους φίλους της, τους οποίους ήθελε να περιποιείται πάντα η ίδια. Τα τραπέζια που έκανε στο σπίτι της, όπου μαγείρευε εκείνη, έχουν αφήσει εποχή. θυμάμαι, όταν επρόκειτο να παίξει στο Βίκτωρ, Βικτώρια είδαμε και πάθαμε με την κομμώτρια της να την πείσουμε να κουρευτεί, γιατί επέμενε μέχρι και την τελευταία στιγμή να φορέσει περούκα. Όταν είδε ολόγυρα της τα κομμένα της μαλλιά, έβαλε τα κλάματα. Μερικές μέρες μετά είχαμε συμβούλιο στην Πανελλήνια Ένωση και την περιμέναμε να έρθει. Συνήθως έφτανε πρώτη, αλλά εκείνη την ημέρα είχαν περάσει τρία τέταρτα και δεν είχε φανεί. Κάποια στιγμή μπήκε κάθιδρη και μας είπε: «Εσείς φταίτε που άργασα. Έλεγα στους ταξιτζήδες ότι είμαι πη Αλίκη Βουγιουκλάκη και δεν με πίστευαν». (Γελάει.) Η Αλίκη ήταν στυλοβάτης για τους ανθρώπους που αγαπούσε, γι' αυτό και δεν θα ξεχάσω το τηλεφώνημα της σε μία δύσκολη οικονομική μου στιγμή, όπου μου είχε πει: «Ό,τι χρειαστείς θα είμαι εδώ» τόνισε στο ΟΚ η Κάτια Δανδουλάκη.

-Η Αλίκη ήταν ίσως η μόνη ηθοποιός που επένδυσε στο θέατρο και βγήκε κερδισμένη. Σου είχε δώσει κάποια συμβουλή, όταν έκανες την πρώτη σου επιχειρηματική κίνηση;
«Δεν είμαι σίγουρη ότι ισχύει αυτό. Διότι η Αλίκη έπαιρνε ένα μεγάλο έμβασμα από τον κινηματογράφο, το οποίο επένδυε στο θέατρο. Και έκανε πάντα μεγάλες παραγωγές έχοντας δίπλα της μεγάλα ονόματα, με την ίδια να εργάζεται 20 ώρες το 24ωρο. Δεν νομίζω ότι αυτή η σκληρή δουλειά ανταποδόθηκε ποτέ οικονομικά. Αυτό που ουσιαστικά κέρδισε ήταν ότι εδραιώθηκε στο θέατρο και δικαίως γιατί δεν λυπήθηκε ποτέ τον κόπο της. Το θέατρο λοιπόν μπορεί να μην της έφαγε χρήματα, αλλά δεν της άφησε κιόλας γιατί όλα αυτά τα χρόνια ουσιαστικά δούλευε αμισθί. Δεν υπάρχει επιχειρηματίας στο θέατρο που να βγήκε κερδισμένος και αυτό δεν ισχύει μόνο στην Ελλάδα, αλλά παγκοσμίως. Ο Άνφιου Λόιντ Βέμπερ, που υπογράφει τα μεγαλύτερα μιούζικαλ όλων των εποχών, αυτή τη στιγμή έχει κρατήσει μόλις το 10% των επιχειρήσεων που είχε, γιατί είδε ότι θα πέθαινε στην ψάθα. Γιατί, το Εθνικό θέατρο της Αγγλίας δεν είναι χρεωμένος. Αν έχεις το μικρόβιο του θεάτρου και θέλεις να επενδύσεις σε αυτό, ξέρεις εκ των προτέρων ότι θα έχεις μεγάλες χαρές, αλλά και τεράστιες λύπες.»