Χρύσα Κροκίδα: Ο θάνατος της μητέρας της και η δύναμη από τον Θεό

«Γνωριστήκαμε από κοινούς μας φίλους στο κλαμπ όπου δούλευε. Ξεκινήσαμε από τα κλασικά «χαίρω πολύ», μέχρι που ξανασυναντηθήκαμε εντελώς τυχαία μετά από μια δυο εβδομάδες οπότε η μία κουβέντα έφερε την άλλη» τόνισε στο ΟΚ.
-Σου έκανε κομπλιμέντα;
«Το πρώτο κομπλιμέντο δεν μου το είπε, μου το έδειξε με τα μάτια του γιατί δεν υπήρχε κίνηση του που να μη συνοδεύεται από ένα γλυκό βλέμμα. Κάποια στιγμή μου είπε χαριτολογώντας «Μα ζαχαροπλάστης είναι ο πατέρας σου,». Και όταν του απάντησα «ναι», γιατί όντως ο πατέρας μου είναι ζαχαροπλάστης σάστισε και έβαλε τα γέλια! Από 18 χρόνων εργάζομαι στο ζαχαροπλαστείο με μικρά διαλείμματα, γιατί σπούδασα Ενδυματολογία και ύστερα για τρία χρόνια σπούδαζα σε δραματική σχολή. Αλλά πάντα κατέληγα στο ζαχαροπλαστείο. Εκεί νιώθω σιγουριά είμαι δίπλα στον μπαμπά μου.»
-Έχεις δηλαδή ανάγκη τη στήριξη της οικογένειας.
«Ναι, πάντα Ήμουν 2 χρόνων όταν χώρισαν οι γονείς μου και από τότε ζούσα με τη μητέρα μου. Αλλά παρόλο που ήταν χωρισμένοι, είχαν καλές σχέσεις. Ο πατέρας μου ήταν δίπλα μας σε όλα. Δυστυχώς, τη μαμά μου την έχασα σε τροχαίο, όταν ήμουν 18 ετών. Ήμουν πολύ δεμένη μαζί της. Σαράντα χρόνων ήταν όταν έφυγε από τη ζωή, αλλά από όσο με θυμάμαι, κοιμόμουν αγκαλιά μαζί της κάθε βράδυ. Δεν πήγα ποτέ στο δωμάτιό μου.»
-Τι σε βοήθησε να διαχειριστείς όλη αυτή την απώλεια;
«Πιστεύω ότι δίνει πολλή δύναμη ο θεός. Για τις πρώτες 40 μέρες δεν έχω εικόνες δεν θυμάμαι τίποτα. Είχα κοντά μου τον μπαμπά μου και τις θείες μου. Μετά από τις 40 μέρες ένιωσα δυνατή μέσα μου και έμεινα μόνη μου πια. Είχα καλές βάσεις από τους γονείς μου και αυτό με βοήθησε να σταθώ στα πόδια μου. Αναρωτιέμαι ακόμα και τώρα πως άντεξα, ήταν πολύ άγριο για μένα. Γι' αυτό λέω πάντα ότι μου έδωσε δύναμη ο θεός».