Κρατερός Κατσούλης: «Γίνονται κάποια πράγματα, αλλά ας είμαστε ακόμα λιγάκι πιο προσεκτικοί»
Δεδομένου ότι ο Κρατερός Κατσούλης έχει ήδη βαρύ φορτωμένο πρόγραμμα, η προοπτική της καθημερινής σειράς δεν φαίνεται κουραστική;
«Μα πάντα, ακόμα και όταν μια σειρά προβαλλόταν 1 ή 2 φορές την εβδομάδα, εγώ είχα καθημερινά γυρίσματα, οπότε δεν μπορώ να πω πως στο εξής θα αλλάξει κάτι δραματικά στη ζωή μου. Επιπλέον, κακά τα ψέματα, έτσι έχουν σήμερα τα πράγματα. Για να παίρνεις κάποια χρήματα και να μπορείς να ζεις αξιοπρεπώς την οικογένεια σου, χρειάζεται να κάνεις ταυτοχρόνως και 2 και 3 και 4 δουλειές - αρκεί βέβαια να υπάρχουν. Εννοείται πως, αν ήταν στο χέρι μου και αν μπορούσα να τα βγάλω πέρα με μία, δεν θα επέλεγα να κάνω τόσες δουλειές, ούτε να τρέχω από δω κι από κει». Παρ' όλα αυτά, με όσα ήδη έχουν ανακοινωθεί από τα κανάλια, δείχνει το πράγμα να ξανακινείται.»
Έχουμε λοιπόν ολοκληρωτική επιστροφή της ελληνικής μυθοπλασίας ή είναι νωρίς ακόμα να μιλήσουμε για κάτι τέτοιο;
«Είναι νωρίς, κατά τη γνώμη μου. Όντως γίνονται κάποια πράγματα, αλλά ας είμαστε ακόμα λιγάκι πιο προσεκτικοί. Ας περιμένουμε πρώτα να δούμε... Βλέποντας και κάνοντας» τόνισε στο Τηλέραμα.
-Τον χειμώνα θα παίζετε στο νέο έργο της Μιμής Ντενίση «Σμύρνη μου αγαπημένη». Πώς είναι να συνεργάζεστε με ένα πρόσωπο που έχει υποστεί τόση κριτική;
«Μεγάλη χαρά! Είναι ευγενής, δουλεύει περισσότερο απ' όλους έχει την ιδιαίτεροι ικανότητα χάρη να σου βγάζει τον καλύτερό σου εαυτό. Για το συγκεκριμένο έργο, στο οποίο παίζει και σκηνοθετεί, έκανε έρευνα 3 χρόνων πριν το ανεβάσει στη σκηνή. Πρόκειται για μια μεγάλη παραγωγή, με μεγάλα ονόματα και ζωντανή ορχήστρα, που αναφέρεται στη ζωή των Ελλήνων από το '17 ως την Καταστροφή».
- Ακούστηκε πως τόσο εσείς όσο και η γυναίκα σας «υποκύψατε» στη νέα τηλεοπτική μόδα και θα κάνετε μαζί πρωινό τη νέα σεζόν. Ισχύει;
«Η αλήθεια είναι πως είμαστε ανοιχτοί και βρισκόμαστε σε συζητήσεις, των οποίων όμως τα αποτελέσματα, το πού, το πώς και γιατί, θα μας επιτρέψετε να τα αποκαλύψουμε οι ίδιοι όταν και αν έρθει η ώρα. Στον δικό μας χρόνο...»